Love Maze

-41-

Please vote and drop some comments. Lovelots <3

~~~~~~~~~~~

Eun Kyung's POV

Gaya ng inaasahan ko, binomba ako ng tanong nung dalawa kung saan daw ba ako nagpunta. Of course, I lied. Alam kong masamang magsinungaling pero this is the only way para hindi maopen yung topic na gusto kong iwasan. Hinayaan ko lang silang bungangaan ako, wala rin naman kasing sense kung sasagot pa ako.

Halos sabunutan na nga ako ni unnie kanina nung nakita nila ako dito sa suite. Yamot na yamot silang dalawa sa akin kaya iniwan nila ako dito mag-isa suite at naunang bumaba sa lobby.

Nagulat ako ng biglang bumakas yung pinto ng suite namin and to my surprise, bumungad sa akin si Jungkook na punong-puno ng pag-aalala yung mukha. He rushed to me and pull me into a hug.

"Thank God your safe. I-i thought you leave me." nag-crack yung boses niya at naramdaman kong may tumulong luha sa balikat ko. He's crying.

"Sorry." tanging na sabi ko na lang. I bite my lower lip para pigilan yung mga luha ko.

Alam kong nahihirapan kaming parehas, kahit hindi niya ipakita alam ko at nararamdaman ko iyon mula sa mga paghikbi niya. This is the very first time he cried like this on my shoulder.

"D-don't do that again, please." he pulled me into a tighter hug yung tipong ayaw na niya akong pakawalan dahil baka mawala nanaman ako. Pilit kong tinago yung mga luha at hikbing kanina ko pa gustong ilabas.

I let him cry on my shoulder. I need to be strong because once, I let him saw that I'm breaking down it's the end. Everything will be more complicated. I need to be strong kahit hanggang matapos lang tong concert nila sa Citifield.I don't want to ruin this moment of them, it's their dream to perform here.

After nun ay bumaba na din kami sa lobby dahil kami na lang daw yung hinihintay sa baba. Pinauna ko siyang bumaba dahil nagpalapit ako ng tshirt dahil basang basa ng luha yung damit ko. Sobrang pula ng ilong at mata niya nung bumitaw siya ng yakap sa akin. Buti na lang at may dala siyang mask at nakahoodie siya.

Bago ako bumaba ay ikinabit ko sa tenga ko yung earphones at nagpatugtog ng malakas gamit yung spare phone ko.

As usual, madaming reporters and cameras yung naka-abang sa kanila specially kay Jungkook dahil sa issue. Hindi pa rin kasi nagbibigay ng statement yung parehong agency and sila mismo. Naglakad ako papunta sa sasakyan ng parang walang nakita.

Pagdating sa stadium ay agad kaming nagtungo sa buffet hall dahil hindi kami nagbreakfast kanina. Pinilit kong kumain kahit wala akong gana dahil kaharap ko silang lahat. Ang tahimik nga ng mesa namin which is unusual. Palagi kasi kaming maingay pag magkakasama or talagang wala lang may gustong mag salita sa amin.

Ako yung unang natapos kumain kaya ako yung unang umalis sa hall. Hindi naman ako sinundan ng kung sino sa kanila. Mas okay na din. Lumabas ako para pumunta sa mismong open field kung saan naka-set up yung stage nila. I want to be alone kahit isang oras lang.

Naupo ako sa pinakadulong bahagi nung extended stage. I look up and I saw how peaceful the sky is. Ang sarap tignan ng langit pag tahimik. I suddenly miss my parents.

Hi Mom and Dad, I miss the both of you so much and Halmoni. Mom, I'm tired pretending to be okay in front of everyone. Please help me to decide. Visit me on my dream and give me the tightest hug, please. Sabi ko sa isip ko. Sana nandito sila Mommy sa tabi ko para tulungan akong magdesisyon at para sabihin kung tama ba yung magiging desisyon ko.