-52-

17 0 0
                                    

Please vote and drop some comments. Lovelots <3

~~~~~~~~~~~

Eun Kyung's POV

After nung break-up namin ni Jungkook ay hindi na ulit ako nakipag-kita sa kanila kahit kila Ji Ah at unnie. Umalis ako ng Seoul ng hindi nagpapaalam sa kanila. I feel bad for leaving them but, I need this. I need time to be alone.

I shut my world to everyone. Except to Ysa. She's the one who stayed at my side. Ysa was the one who helped me to hide from everyone. When, I told her that I want to run away siya mismo yung nag-asikaso ng mga documents ko para maka-alis ng Seoul and it turns out that her family is freakin' rich and a well-known one in Canada kaya mabilis lang naayos yung papers ko para makapag-migrate agad sa Canada.

Alam nila Mama Gen yung plano ko pero sinabi ko na huwag nilang sasabihin sa iba kahit kay Troy. Nangako ako na ako mismo mag sasabi sa kanila after one month but, I failed. Hindi ko pa kayang sabihin sa kanila kung nasaan ako dahil ayokong bigla na lang nila akong puntahan dito.

Wala akong balita sa kanila dahil simula nung dumating ako dito sa Canada ay hindi ko na binuksan yung mga social media ko at madalang na lang din akong gumamit ng cellphone.

The first five months of break up was really hard for me. Walang araw at gabi na hindi ako umiiyak. Naaawa na nga si Ysa sa akin dahil lagi akong umiiyak kaya ginawa niya lahat para pa-gaanin yung loob ko. Hanggang isang araw nagising na lang ako na nasa ospital na ako at nakita ko yung mukha ni Ysa na nag-aalala.

"What happened?" tanong ko kay Ysa na paluha na.

"You collapsed yesterday. Mom was the one who saw you in your room" hindi na napigilan ni Ysa na umiyak.

"Sorry for making you worried" malumanay na sabi ko. She just hugged me and I hug her back.

After that day, I promise to myself that I'll stop crying and try to move on from what happened. But, it's not easy. Letting go of someone you love wasn't really an easy one.

There still a pain in my heart and I'm still hurt pero hindi na tulad ng dati na lagi akong umiiyak. I learn how to control my emotions and I start rebuilding myself.

Walang araw na hindi ko namimiss yung mga taong iniwan ko sa Seoul especially him. I wonder if he's doing well. I hope he's fine. I really miss him. His doe-eyes, his wide bunny smile, his laugh, his hug, his kiss. I miss everything about him. I badly miss Jeon Jungkook.

There's one time na naisip kong bumalik na lang ng Seoul and just be with him pero alam ko sa sarili ko na pag ginawa ko yun mas magiging komplikado yung lahat. I don't want someone to suffer just because I'm too selfish. I tried my best to move on and live my own life without him.

I worked here in Canada as Ysa's business manager. She start her own business here at ako ang pinag-manage para daw maging busy ako at hindi ko na maisip si Jungkook and it work, somehow.

Simula nung dumating ako dito sa Canada hindi ko naramdaman na mag-isa ako. Ysa stayed with me during the healing process. I never feel alone here, her family treat me as their own. They even welcome me with warm hugs especially, her mom which reminds me of my home.

I'm still recovering from the heartbreak and I'm still hiding from everyone. Wala pa akong lakas ng loob para sabihin sa kanila kung nasaan ako kasi gusto kong ayusin muna yung sarili ko bago ako humarap sa kanilang lahat. Madaming nagbago sa sarili ko and I'm aware of that.

"Are you sure with this?" nag-aalalang tanong niya sa akin. Inaya ko kasi siyang manuod ng concert ng Bangtan dito sa Canada. Sinabi kasi ni Tito Shiyuk sa akin na baka gusto ko daw makita kung ayos lang si Jungkook. So, I took the chance.

Love MazeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon