collision || Furkan Korkmaz

2.6

"Asla gidemezsin bırakmam!"

"Sen nasıl bizi bırakabilirsin Asel ya?" Işıl ve Eda yarım saattir kafamı şişiriyorlardı Amerikaya gitme konusu yüzünden.

"Kızlar! Geri dönmeyecek miyim sanki?" Işıl arkasına yaslandı.

"Sayamadığım yıl kadar birbirimizden ayrılmadık Asel. Çok korkuyorum senden ayrılmaktan."

"İyileşince geri geleceğim. Valla bak ya." Eda'ya sarıldım. Işıla da gelmesi için el yaptım.

"Tamam o zaman." Dedi Eda ağlayarak.

"Ağlamasana kızım!" Güldü. Sonra çocuklar girdi odaya. Metecan Eda'nın ağladığını görünce yanına gitti.

"Sevgilim şu cadaloz gidiyor diye ağlıyorsan boşuna dökme gözyaşlarını. Kurtuluyoruz kalk halaya!" Güldüm ve yastığı fırlattım.

"Ağzına sıçarım Mete!" Dedim gülerek. Furkan gelip yatağa oturdu.

"Duymayayım bir daha öyle laflar." Dedi.

"Nesin sen babam falan mı?" Dedim ben de.

"Babandan daha çok sevdiğin bir erkek." Dedi ve göz kırptı. Gözlerimi devirdim.

"Ne! Yalan mı?" Kaşlarını çatıp daha çok yaklaştı bana.

"Sırası mı Furkan ya? Yarın gidiyoruz farkında mısın?"

Ah bu arada, Emre beni hastaneden taburcu etmişti. 2 gündür evde serum takıyordu Işılla Eda bana. Amerikaya gittiğimiz ilk gün hastaneye gidicektik zaten Furkanla. Ama Amerikada burda olduğu gibi hastanede görmeyecektim tedavimi, evde olacaktım. Zaten Furkanda maçlardan veya antrenmanlardan çıktığı an eve gelecekti. Hele bi gelmesin!
 
                                 •••

"Işıl! Eda! Ağlamayın artık ama!" Havaalanındaydık ve Edayla Işıl beni asla bırakmayıp ağlıyolardı.

"Kızlar ama yeter. İzin alıp gelirsiniz, her gün görüntülü konuşuruz!" Eda burnunu çekti. Işılı da artık Cedi benden uzaklaştırdı.

"Tamam. Hadi git artık." Gülümseyip son bir kez hepsine ayrı ayrı sarıldım ve artık bezmiş ve sinirli Furkan'ın yanına gittim.

"Gidelim mi?" Dedim gülümseyerek.

"Gidelim küçüğüm." Elimi tuttu. Elimi tutunca bir anlık şokla olduğum yerde durdum.

"Noldu?"

"Biz harbi harbi sevgili gibiyiz he Furkan."

"Of Asel kaç kere konuştuk bu konuyu ama." Dedi. Doğru söylüyordu. Ama bana hala kesin bir dille sevdiğini söylemediği için bunların hepsi bir garip geliyordu ne yapayım!

Her şeyi kontrol ettirip uçağa geçtik. Koltuklarımıza oturduktan sonra kemerimi taktım.

"Furkan ben uçak kalktığı an uyurum he haberin olsun."

"Niye lan?" Güldüm.

"Öyle oluyor hep." Karnıma ağrı girmesiyle yüzümü buruşturdum.

"İyi misin?" Kafamı salladım. Pek iyi hissetmediğim için kafamı Furkan'ın omzuna koyup gözlerimi kapadım.

Geri geldimmmm!🥳♥️