collision || Furkan Korkmaz

2.9

"Of ne zaman gelirler Furkan?" Furkan ofladı.

"Allah aşkına Asel. Bunda bu kadar stres yapacak bir şey yok. Ben beğenmişim seni annem beğenmese ne olur?" Koltukta yayılarak oturan Furkana yaklaşıp omuzlarından tuttum.

"Öyle mi?" Gülümsedim. Belimden tutup beni iyice kendisine çekti. Burnunu burnuma sürttü.

"Öyle."

"Benim içinde öyle." Dudağına yaklaşıp dudağından öptüm. Parmaklarımı saçlarına geçirince o da belimi sıkıca tutup beni koltuğa yatırdı. Zil çalınca ayrılmak zorunda kaldık.

"Eyvah! Basıldık." Furkan kahkaha attı.

"Rujunu düzelt." Koşa koşa aynaya gittim ve rujumu düzelttim. Sonra kapıya doğru ilerleyen  Furkan'ın arkasına takılıp tişörtünü tuttum. Tişörtünü tutan elime bakıp güldü ve elimi ordan alıp avcunun içine yerleştirdi. Oha! Annesi resmen Adriana Lima ablasıysa Gigi Hadid gibi. Bu ne be! Böyle anne, abla mı olurmuş.

"Merhaba." Ablası gelip bana sarıldı.

"Çok güzel kızmışsın Asel!"

"Teşekkür ederim, o sizin güzelliğiniz." Gülümsedi. Annesine baktım. Beni baştan aşağı süzüp dudağını kıvırdı.

"Merhaba."

"Merhaba Asel. Helin ben." Furkan annesinin omzuna kolunu attı.

"Biliyorum Helin hanım. Furkan hep sizin yemekleriniz hakkında konuşur."

"Çok sever yemeklerimi." Gülümsedim. Çok soğuk bir kadındı ama kötü bir kadın olduğunu düşünmüyorum. İçeri geçtikten sonra biraz sohbet ettik. Ablasının adı Bilgeydi ve nişanlıydı. Kalkıp hazır olan sofraya yaptığım yemekleri getirdim.

"Yemek hazır. Açsınızdır umarım?"

"Kurt gibi açız Asel." Bilgeye bakıp gülümsedim.

"Gel, otur." Annesine bakıp gelip gelmeyeceğini anlamaya çalıştım. Furkan çoktan yemeğe oturmuştu bile. Herkes sofraya oturunca önce annesinin tabağını alıp çorbayı koydum.

"Sen mi yaptın?" Helin hanıma dönüp kafamı salladım.

"Evet. Beğenmediyseniz içmeyebilirsiniz."

"Yok hayır. Güzel olmuş." Gülümsedim.

"Sizinki kadar değildir eminim." İlk defa Gülümsedi bana! Kayınvalidem bana gülümsedi!! Furkan bile sırıttı.

"Kanseri yenmiştin değil mi Asel?" Bilgeye dönüp kafamı salladım.

"3 ay oldu." Güldü.

"Savaşçısın yani."

"Öyle oldum." Ben de güldüm.

"Annen baban ne iş yapıyor Asel?" Annesine baktım.

"Annemi uzun zamandır görmüyorum Helin hanım. Babam doktor ama onla da pek görüştüğümüz söylenemez. Yeni bir ailesi v-."

"Ee biz seni kimden isteyeceğiz zamanı geldiğinde?" Ağzım açık Helin hanıma bakakaldım. Gözlerimi tabağa çevirdim.

"Anne!" Tekrar çevirdim gözlerimi annesine.

"Beni isteyebileceğiniz kimsem yok Helin hanım." Furkan rahatsız olduğumu nihayet anlayınca konuyu değiştirdi. Bütün akşam öyle konuşarak, arada laf sokmalarla geçti. Onlar amerikada bulunan diğer evlerine geçtiler. Yoksa teklif ettim tabii burda kalmalarını. Arkalarından Furkan kapıyı kapatınca derin nefes aldım.

"Annen beni sevmedi!" Furkan gülümsedi. Bana yaklaşıp kapıyla beni arasına aldı.

"Ne demiştim sana?" Gülümseyip saçlarını okşadım.

"Ben de seni seviyorum hayatım." Belimi tuttu.

"Öyle mi küçük hanım."

"Öyle u-." Dudağıma yapışmasıyla lafım kesildi. Önce üst dudağımı, sonra da alt dudağımı öpüp çekiştirdi.

"O kadar güzel kokuyorsun ki Asel." Gülümsedim.

"Senin için güzel kokuyorum." Boynumu öptü.

"İyi ki Metecan Edayı sevmiş. İyi ki karşılaşmışız sevgilim." Yine dudaklarıma kapandı. Gece böyle devam etti. Güzel ve huzurlu.