collision || Furkan Korkmaz

2.0

Yataktan kalkıp saati kontrol ettim. Yuh! Ben ve 10da kalkmak... Lavaboya girip elimi yüzümü yıkadım. Aşağı inip Edalara baktım ama sanırım herkes uyuyordu. Okuduğum kitabı alıp bahçeye çıktım. Perdeye takıldığım için az kalsın düşüyorum. Kendi kendime gülüp koltuğa ilerleyince koltukta oturan Furkanı gördüm. Sigara içiyordu. Sigara içtiğini ilk defa görüyordum. Geriye dönüp tekrar içeri girerken,

"Dur." Dedi. Arkamı dönmeden olduğum yerde durdum.

"Ben çıkacağım birazdan. Otur sen." Yine arkamı dönmedim. Gidene kadar da dönmeyecektim. Ayağa kalkıp yanımdan geçti. Bende gidip kalktığı yere oturdum. Küllüğe bakınca 5 tane sönmüş sigara vardı.

1-2 saat kitap okuduktan sonra kalkıp kahvaltı hazırlamaya başladım. Kolay kolay mutfağ girmezdim ama girdiğimde de fena yapardım yani! Sucuklu yumurta, sosis, yumurtalı ekmek yaptım. En son kestiğim peyniri masaya koyup yukarı çıktım. Önce Cedi ve Işıl'ın kapısına vurdum.

"Kalkın lan!" Sonra Eda'nın odasına geçtim.

"Aşko! Kalk hadi."

"Neyse kalkmazsanız kalkmayın! Kahvaltıyı ben yiyorum ona göre." Cedi saçları dağınık şekilde odadan çıktı.

"Günaydınnnn!" Salak salak bana baktı.

"Ne bağırıyosun kızım ya." Güldüm. Cediyi yana ittirip odaya girdim. Işılın üstüne atladım.

"Kalk kalk! Senin en sevdiğin şeyleri hazırladım."

"Yumurtalı ekmek?" Kafamı salladım.

"Doğru bildin güzellik. Kalk hadi." Üstünden kalkıp Eda'nın odasına girdim.

"Kalk kız hadi!"

"Of Asel. Git başımdan!" Dedi.

"Çabuk kalk yoksa sucuklu yumurtanın hepsini ben yerim." Anında kalktı.

"Tamam be aptal manyak."

"Meteyi de kaldır hadi."

Aşağı inip çayın altını kapadım ve elime aldım.

"Offf kızım bunlar ne be." Gülümsedim. Hepsi gelip oturdu.

"Furkan nerde gördün mü Asel?"

"Sabah gitti."

"Nereye?"

"Ben nerden bilebilirim Cedi?" Işıl bana döndü.

"Bir şey mi oldu?" Tabağımdaki son peyniride ağzıma attım masadan kalktım.

"Ben hazırladım, siz toplayın valla." Dedim ve içeri girip lavaboya girdim. Elimi yüzümü yıkayıp yukarıya telefonumu almaya çıktım. Yatağa yatıp instagrama baktım. Nedense gözlerim kapanıyordu. Hiç kendimi kasmadan telefonu kapatıp uykuya bıraktım kendimi.

Kalktığımda hava kararmıştı. Aşağı inip bizimkileri aradım ama yoklardı. Işığı açmaya çalıştım ama asla ışığı bulamadım.

"Kızlar! Cedi! Mete?" Hala ışığı ararken bir yandan korkmuyor değildim. Arka arka giderken bir şeye çarpmamla çığlık atmam bir oldu. Yandaki vazoyu elime aldım.

"Sen kimsin!"

"Asel bi' dur kızım ya. Benim." Furkandı.