collision || Furkan Korkmaz

0.4

Gözlerimi  odada yankılanan ses ile araladım. Yatakta doğrulduğumda karşımda Eda çekmeceyi karıştırıyordu.

"Ne arıyorsun?" Dedim gözlerimi ovuştururken.

"Aşkım yok bir şey sen yat." Dedi bana bakmadan.

"Yok kalkayım. Misafirlerimiz var ayıp olmasın." Yataktan kalkıp üstüme doğru düzgün bir şeyler geçirdim.

"Bu arada Eda, beni buraya kim getirdi? En son Furkan'ın arabasındaydım."

"Furkan tabi ki Asel. Başka kim olacak."

Daha 2-3 gün olmuştu ve bizim bu çocuklarla bu denli yakın olmamız beni rahatsız ediyordu. Neden bir anda bizimle yakın oldular ki?

"Eda?" Derin bir nefes aldım. "Sence de garip değil mi? Bizimle anında bu kadar yakın olmaları." Dedim. Eda bana dönüp kaşlarını çattı.

"Asel, çocuklar sadece biraz normal insanlarla takılmak istiyor. Ne var bunda?" Dedi.

"Ay iyi tamam. Ben aşağı iniyorum."

Merdivenlerden inip salona doğru ilerledim. Metecan, Işıl, Cedi oturmuş muhabbet ediyorlardı. Furkan nerdeydi acaba?

"Selam." Hepsi bana baktı.

"Günaydın güzellik." Işıl'a gülümsedim.

"Hayvan gibi yorulmuşum yalnız. Etlerim acıyor." Dedim dudağımı büzerek. Işıl Cedi'nin yanında Metecan'da ikili koltukta tek başına oturuyordu. Büyük ihtimalle yanında Eda oturuyordu. O yüzden onun yanına oturmayıp diğer ikili koltuğa oturdum. Furkan nerdeydi acaba? Gitmiş miydi?

"Naptınız bu saate kadar?"

"Öyle konuştuk. Doğruluk ve cesaret oynayacaktık, seni bekledik."

"Ah hadi ama Eda. Kaç yaşındayız 15 mi?" Gözlerimi devirdim.

"Eğlenceli oluyor hayatım. Oynarız di mii?" Dedi yanıma gelip bana yanaşırken. Kahkaha attım.

"Tamam tamam çekil." Dedim hala gülerken. Gözlerimi bahçe kapısına çevirince Furkan'ın durmuş bizi izlediğini gördüm. Kafamı "Ne bakıyorsun?" anlamında salladım. Omuz silkti. Sonra gelip Işıl'ın kalktığı yere oturdu.

"Uyanmışsın sonunda. Sıkıldım sensiz, habire aralarında konuştular." Dedi ve kolunu yaslandığım tarafın arkasına attı. Erkekler... bir kere de şaşırtın be.

"Geldim! Madem Asel uyandı. Hadi oynayalım!" Dedi merdivenlerden inerken bağıran Eda. Gülümsedim. Eda aramızda en sıcakkanlı ve neşeli olandı. Işıl da benim gibiydi daha çok. Hepimiz sehpanın kenarına oturduk. Eda şişeyi çevirdi. Furkan ve Işıl'ın arasında durdu. Furkan soruyordu. Işıl her zamanki gibi cesareti seçti.

"Cedi'yi öp." Dedi.

"Ya klişenin bu kadarı da olmaz ama Furkan." Dedim Furkan'a dönerek. Ama Işıl çoktan Cedi'ye yaklaşıp Cedi'yi öpmüştü. Tabi ki yanaktan. Furkan güldü.

"Her şeye sokma o küçük burnunu." Deyince dil çıkardım.

Bir daha çevirdiğimizde bu sefer Cedi ile benim aramda durmuştu. Cedi soruyordu.

"Doğruluk."

"Bizi neden istemiyorsun?" Sorusuyla kaşlarımı çattım. Ne alaka şimdi?

"Sizin gibi çocuklar neden bizimle takılmak istesin? Eminim ki aşırı ünlü ve güzel kızlar yazıyordur size. Asıl siz neden bizi istiyorsunuz?"

"Çünkü aramızdan biri uzun zamandır aranızdan birinden hoşlanıyor." Dedi Cedi. Herkes şok olmuş bir şekilde Cedi'ye bakıyordu.