FERAĞ

26

10.07.2020

🍃

Gizem:SEN KAFAYI YEMİŞSİN
Gizem:BUNU NASIL YAPABİLDİN LAN
Gizem:KIZIM SEN ADINI BİLE SÖYLEMEYE ÇEKİNİYORDUN
Gizem: ÇOCUĞU NASIL ÖPTÜN
Gizem: AŞIRI DERECEDE HEYECAN HİSSEDİYORUM
Gizem:BUGÜN NASIL BU KADAR MÜKEMMEL OLABİLİR
Gizem:Ama resmi verdiğinde öpseydin de güzel olurdu

Eylül: Bayılıyorsunuz klişelere
Eylül: Öptüm işte ya ne biliyim o an kafayı yedim sanırım

Gizem: Aptal Berkan arada işe yarıyor desene.

Eylül: Ya ne demezsin

*1 yeni mesaj

Karen: Sen ne yaptın

Eylül: Ne yaptım?

Karen: Öptün beni öptün hayal değildi eminim
Karen: Değildi dimi lan

Eylül: Sürekli söyleyerek beni utandırma

Karen: Öpmeden önce düşünecektin

Eylül: Ne kadar ayıp ya

Karen:Ben mi öptüm kızım
Karen: Sana ayıp

Eylül: TAMAM KSREN BİR DAHA OLMAZ SUS ARTIK

Karen: KSREN kim?
Karen: Ayrıca bir daha olmayacak mı
Karen: Dur biz buna gülelim

Eylül:

Karen: Bak şu meseleyi söylemeyi unuttum

Eylül: Neyi?
Eylül: Yeter utandırma daha fazla.

Karen: Utandıracağım ama onunla alakalı değil
Karen: Kapıyı aç.

Eylül: Ne?

Karen: Kapıyı aç

Eylül: Kapıda mısın?

Karen: Aslında duracaktım ama utanıp yüzüme bakmazsın diye vazgeçtim
Karen: Hadi aç

Hızlı adımlarla merdivenlerden inip kapıya yöneldim. Kapıyı açtığımda bir zarf gördüm 'acaba evlilik davetiyesi mi' diye düşünmeden edemedim. Gerçekten öyle olsaydı ne komik olurdu.

Komik mi olurdu?

Düşüncelerimi kenara bırakıp zarfı aldım ve arkasında yazan yazıyı okudum

Daha fazla uzasın istemedim.
Karen Akay.

Heyecan ve merakla zarfı parçalar gibi açtım. Gibi değil öyleydi.

Peki şuan gördüğüm şey gerçek miydi?
Bu
Nasıl?
NE!

Çizmişti.Karen Akay.Beni.Çizmişti.

🍃