⚜KAN KIRMIZI⚜

|8|

İyi Okumalar!❤️

"Yeterince bekledikten sonra artık uyuyacağımı anladım. Yatmadan önce aklıma birşey geldi;
Gerçekten hiç birşey olmamış gibi davranabilir miydim?
Ama asıl soru bu değildi.
Stefan'ın saçmaladığı güç neyin nesiydi?"

****************
Her yer çok parlaktı.
Güneş boş alanda görmemi zorlaştırıyordu.Gerçi neyi görmem gerektiğini bilmiyordum.Sıcak, boş meydanda ilerledikçe içimi bir huzursuzluk kaplıyordu.

"Maggie!"

Bana seslenen kimdi? etrafımdaki ağaçlara baktım.Kimse yoktu.
Sesin konuşurken havada oluşturduğu tını kafamı karıştırıyordu.Tanıdık olmayan ses kesildi.

Sonra herşey değişti.
Kendimi boş siyah duvarlarla kaplı,alçak tavanlı bir odada buldum.Etrafta yanık et kokusu vardı.Her yer kapalı olmasına rağmen etrafı görebileceğim bir ışık vardı odada.İsmim tekrar söylendi;

"Maggie..."

Bu sefer ses sertti.Sanki bir şeye kızmış gibi.Tehditkâr bir tınısı vardı.Korkmaya başlamıştım.Ses hızla çoğaldı.Aynı anda her yerde o gizli sesi duydum.Birden fazla ses olsa da hepsi aynı tona aitti.Etrafıma baktım.Kimse yoktu.Bir kelime...Azap verecek kadar korkunç.İsim-İsmim Maggie!

"Kimsin?!" Korkudan bağırmaya başlamıştım.Ben cevap verince ses hemen sustu.Aynı anda odayı gözlerimi acıtacak kadar parlak bir ışık doldurdu.Hemen sonra bir insanın göreceği seviyeye ulaştı.
O zaman gördüm...
Etrafımı çevreleyen kırmızı,yuvarlak daireyi!

Bu da neydi böyle?!
Ellerimi koruyucu katman gibi çevreme sarıp olduğum yere çömeldim.Kafamda bir sıcaklık hissedince başımı kaldırdım ve üstüme düşen şeylere korkudan nefes almaya cüret edemeden bakakaldım.

Beyaz tüyler saçlarımın aralarına girmeye çalışıyordu.Kafamdan aşağı yağan siyah tüyler tüm odayı doldururken ayağa kalkıp koşmak istedim.Ama etrafımdaki halkanın dışına çıkamıyordum.
Çığlık çığlığa bağırdım.Daire beni içine hapsetmişti! buranın dışına çıkamıyordum.Sanki vücudum felç geçirmişti!Neden hala uyanmıyordum ki?

Sesi tekrar duydum;

"Sakın güvenme!"

Uyarıcı ses kayboldu.
Birden dairenin içine düşmeye başladım...

********

Birden gözlerim açıldı.
Bir kaç dakika sıcak yatağımdan çıkmadan kendimi rüyanın etkisinden kurtarmaya çalıştım.Bilinçaltım ne kadar da tuhaf rüyalar gösteriyordu bana!Kıyafetlerim terden sırılsıklamdı."sakin ol" diye mırıldandım kendime."Sadece rüya."
Yanağım uzun süre aynı yöne yatmaktan uyuşmuştu.Doğrulunca sıkışmış kollarıma ulaşan kan akışı içimi titretti.
Nedensizce belirsiz sesin söylediği şeye odaklanmıştım.
Kimseye güvenme.
Bu da ne demek oluyordu?
Off ben daha güç bilmecesini çözmeden şimdi bir de bu başlamıştı.
Başımı dizlerime yasladım.Eğer şuan Stefan beni öldürmek isterse başarabilirdi.Savunmasızdım.Akla gelecek en kolay hedeftim.Jake yada diğerleri aşağıda mıydı acaba?

Ölüm deyince aklıma birşey geldi.
Şuan belki stefanla aynı evdeydim iki insan ve bir avcı.Ona karşı ne kadar şansımız olabilirdi ki?
Beni fiziksel güç kullanmadan bile öldürebilirdi.Mesela yediklerime birşey katmak ya da gece yatarken yastıkla boğmak, arabamın içine bomba koymak,silahla vurup uçurumdan atmak...
Hepsi kusursuz cinayet planı değil miydi?Ama neden bu yöntemleri kullanmıyordu? korkutucu derecede ilginç bir planı mı vardı? yoksa beni sandığımdanda fazla mı küçümsüyordu?Her şekilde ölecek zayıf bir kız.