⚜KAN KIRMIZI⚜

|33|

İyi Okumalar!❤️

"Teyze, Stefan'ı arayacaksın.Ona hala onu sevdiğini ve ondan ayrılamayacağını söyleyeceksin.Aşkının ölüm korkundan bile daha büyük olduğunu sanacak.Onunla buluşup seni de vampire dönüştürmesini isteyeceksin..."

Teyzem aval aval yüzüme bakarken kararlılıkla konuşmaya devam ettim.

"Lütfen teyze.Yaşamak için son şansımız ve hata şansımız yok...Stefan'ı son bir kez kandırmayı deneyeceğim."

Teyzem hala korku ve şaşkınlıkla bana bakarken karanlık gecede sessizce planın devamını anlatmaya başladım... "

**********
"Hayır Maggie bu hiç mantıklı değil..."

Teyzemin korkudan sararan yüzüne baktım.Aslında oldukça mantıklıydı.Ona düşen sadece korkusunu kontrol etmesiydi ama o dudaklarını büzüp korku dolu bir inatla bana bakmaya devam etti.
Gözlerimi devirdim.

"Bak teyze, hayatımız boyunca Stefan korkusuyla yaşamak istemiyorum.O asla vazgeçmeyecek ki ben de öyle.Onu arayıp aşkına inandıracaksın.Vampire dönüşmek falan istediğini söyleyeceksin.Senin onu ne kadar sevdiğinin farkında-"

"Artık sevmiyorum." diye sözümü kesti.İç çekip konuşmaya devam ettim.

"Tamam ama o öyle sanıyor.Sonra onunla buluşacaksın.Yalnız geldiğini sanacak.Bizim istediğimiz bir yere tek başına gelecek.Sonra avcılar da sayıca üstünlüklerini kullanıp onu yok edecek.O senin geldiğini sanarken sen aslında asla onunla buluşmayacaksın.Seni beklediği yerde karşısında bizi bulacak."

Dudaklarım kurnazlıkla kıvrıldı.Bana aklımı oynamışım gibi bakıyordu.Gerçi bu oldukça mümkündü.

"Bilmiyorum Maggie...Ya bana inanmazsa?"

"İnanacak." dedim vahşi bir arzuyla."İnandırıcağız."

Yutkundu.Sonra büyük bir iç çekişle

"Tamam." dedi."Belki işe yarar.O zaman artık uyuyalım."

Gözlerini yatağa kaydırırken ona dik dik baktım.

"Ne?" dedi hemen.

"Şimdi araman gerek." dedim hızla.

"Hayır.Şimdi yapabileceğimden hiç emin değilim."

"Teyze şimdi aramalısın.İnandırıcı olmak için gece yarısını beklediğini düşünmeli.Bizden gizli hareket ediyormuşsun gibi.Yarın da planı diğerlerine anlatıp harekete geçiceğiz."

Haklı olduğumu biliyordu.Sessizce başını salladı.

"Tamam."dedim."Sana yardım edeceğim ama burada olduğumu fark etmemeli panik ve korku içinde aşık rolü yapabilir misin? Kendini nasıl hissediyorsun?

"Bilmiyorum." dedi."Bununla ilgili yeterince film izledim ama..."

"Ona aşık olduğunu inandır teyze." dedim umutla. "Onun uğruna yapacaklarından bahset.Aptal bir aşık olduğunu sansın..."

Başını sessizce sallayıp ellerini yüzüne yelpazeledi.Aslında kendisi bile farkında olmadan onu inandıracağını biliyordum.Sonuçta uzun bir süre ona deli gibi aşık yaşamıştı.Stefan ona her baktığında kendisi için nasıl yandığını görmüştü.Şimdi de pek farklı bir durum değildi ki.Sadece duygularıyla hareket etse bile - ki teyzem çoğunlukla öyle yapardı- işe yarardı.

Numarayı çevirirken ona doğru dönüp son hatırlatmaları yaptım.
Sonra telefonun çaldığını duyunca ikimiz de titredik.Titreyen elleriyle telefonu tutup kulağına götürdü.Belirli aralıklarla inip kalkan göğsüne baktım.Panik her yanımızı kaplamıştı.