⚜KAN KIRMIZI⚜

|12|

İyi Okumalar!❤️

"Bu gece nasıl biterse bitsin teyzem yaşamalıydı.Geri kalanına katlanmam gerekirse katlanırdım.

İçimde bir şeyler kırılırken kendimin bile net  duyamayacağı bir sesle mırıldandım;

"Kartlar dağıtıldı.Oyun başlıyor..."

*********************
Cama süzülen yağmur damlalarına bakarak derin bir iç çektim.
Doğum günümde yağmur yağıyordu.
ve benim bu gün isteyeceğim en son şey bir vampirle eve kısıtlanmaktı.
Teyzeme baktım ve gözlerimdeki burukluğun ona da yansıdığını fark ettim.

Madison mutfakta kendi kendine şarkı mırıldanarak hazırlık yapıyordu.Ona bakan hiç kimse zararsız orta yaşlı bir kadından başka bir şey düşünemezdi.O kadar masum gözüküyordu ki İnsanda onu koruma içgüdüleri uyandırıyordu.Ama onu daha dikkatli izlediğim sıralarda birşey fark etmiştim;Tabakları ustaca döndürerek masaya bırakması,en dikkatsiz haliyle bile ortalığı dağıtmaması, aynı anda iki iş yapması...Bunlar çok dikkat eden birinin şüphesiz ilgisini çekerdi.Eğer ben fark ettiysem Stefan da etmiş olabilir miydi? gerçi Madison Stefan'la fark edeceği kadar çok aynı ortamda bulunmamıştı.

Aissa önümde göz kırparak geçerken bozulmuş yastıklardan birini düzeltti.Yarım saat önce okuldan gelmiş ve benimle ayak üstü yaptığı sohbetten sonra hemen annesinin yanına gidip soru sormaya başlamıştı.Sanırım Madison'u bıktırdığı için onu sürekli tavan arasındaki parti bardaklarını ve mumları ve çiçekleri alması için yukarı gönderiyordu.Teyzem ona bayılıyordu.Ona göre asosyal yeğenini yalnız bırakmayan harika bir arkadaştı.
Jake'i hala görmemiştim.Sanırım yapıcak daha önemli işleri vardı.Ama keşke burada olsaydı.
Ve ronald.O dışarıda bir yerlerde muhtemelen evi gözetliyordu.Avcı olduğunu Stefan bildiği için eve hiç uğramayacaktı bile.Ama olası bir tehlikeye karşı yakında ve görünmez olacaktı.Madison'a sormaya çekinmiştim ve Aissa da üstü kapalı ve varsayımsal konuşmuştu.

Stresten yedinci kez tırnaklarımı kemirirken teyzem elimi tutup beni yukarı sürükledi.Benim yerine onun odasına geçince içgüdüsel olarak titredim.Burası Stefan ve onun odasıydı.
Bu odaya eve taşındığımdan beri ilk defa girmiştim ve ne görmem gerektiğine karar veremiyordum.İyi döşenmiş herhangi bir oda gibiydi.

"Tamam yağmur kötü ama bu herşeyin mahfolacağı anlamına gelmez, Biz de içeride kutlarız! Sana göre mükemmel bir elbisem var!"

İç çekip nefesimi bıraktım.Teyzemle tartışamayacağımı daha önce tecrübe etmiştim.Eminim en küçük detayı bile kendi kafasında planlanmıştı.

Elimi bırakıp büyük dolabına yürüdü.Parlak beyaz satenden kolsuz beyaz bir elbiseyle bana dönüp kocaman sırıttı.

"Nasıl?"

"Bu...Mükemmel gözüküyor."

Yüzümde yeterince heves görmemiş olacak ki dudaklarını büzdü.Hemen neşelenmiş gibi yapıp kendimi savundum.

"Gerçekten harika! bayıldım."

Gülümsedi."Beğenmene sevindim.Ben çıkayım da sen giyin hemen.Son eksiklere bakmam gerek.Bir de saçlarını açık bırak bebeğim."

Bana öpücük atıp kapıdan çıktı.
Zavallı, aklı bir karış havada, neşeli teyzem...

Elbisenin esnek fermuarı tek seferde açıldı ve bir kaç saniye ona boş boş baktım.Tam üzerimdeki tişörtü sıyırırken gözüm birşeye takıldı.
Açık dolap kapısından ucu gözüken kadife siyah cekete...
Bu erkek ceketi şüphesiz Stefan'ındı.Eğer yanılmıyorsam onları merdivende sarmaş dolaş gördüğüm gün de bunu giyiyordu.
Bir an elimdeki elbiseye tekrar bakarak aniden kararımı verdim.
Beyaz kumaş elbiseyi yatağa bırakıp dolaba doğru ilerledim.