⚜KAN KIRMIZI⚜

|13|

İyi Okumalar!❤️

"Vampir zehri damarına girdiği an seni felç eder,
Hissediyor musun hiçliği?
Artık nefret ettiğin herşey seni var edecek.
Yen hayatına hoşgeldin...

Ses sustu ve kelimelerin anlamı yok oldu.
Herşeyin bittiğini o zaman anladım..."

*******************
Her yanım hissettiğim acının ıstırabıyla inliyordu!
Görebildiğim tek şey karanlıktı.
Uyuşmuş ayaklarımı hareket ettirmek için uğraştım ama acı o kadar fazlaydı ki ayaklarımı hissetmiyordum.
Sanki alevler içinde hapsolmuştum...Ya da bir seri katilin kurbanlığına bırakılmıştım... çarmıha gerilme...laboratuvar deneği...Zihnindeki hiçbir tanım bu acıyla boy ölçüşemezdi.

Vücudumdaki her hücre acıdan sersemlemişti.Hala düşünebilmem iyi bir şeydi.Demek beynimde sorun yoktu.Ama bu acıyla dans etmek yerine, delirip ölmeyi tercih ederdim.

Keşke ölseydim! Keşke şansım varken Stefan beni öldürseydi!
bu acı... benim insan bedenim için çok fazlaydı! Onu hissetmekten ziyade açıklayamıyordum bile.Ve beynimde hafif ama kalıcı gelgitlerle zihnimi bulandırmaya başlamıştı.
Bu karanlıkta sadece işleri zorlaştırıyordu!

Ne olduğunu algılamaya çalıştım.En son ne olduğunu düşünmek istiyordum.Ama her tarafım o kadar çok yanıyordu ki...
En son partideydim.
Zihnimde görüntüler çakıştı, acı yok etmeden görmeye çalıştım.Aissa...Evet onunlaydım.Kim bilir ne için kendini öldürmek istiyordu.Onu engelledim.Ölmedi,tabi tekrar denemediyse...
Sonra?
Zihnindeki son anım yağmurdan sırılsıklam bahçede boynumda hissettiğim devasa acı ve bana bunu yapanın fısıltılarıydı.
Ne dediğini hatırlamaya çalıştım...Ben birşeye mi dönüşüyordum?
Daha ne kadar sürecekti? Bunun bir sonu var mıydı? bana bunu yapan kimdi?
Beynimdeki soruların cevaplarını bulamıyordum.
Acı arttı.
Onun tüm vücudumda yayılışını hissettim.
Kıpırdayamıyordum,parmak uçlarıma kadar yanıyordu.
Bağırmak istiyordum, konuşmak istiyordum, vücudumu hissetmemek çok korkutucuydu!
Bedenime neler oluyordu?
Demek can çekişmek buydu.Öleceğimden emindim.Ama keşke çevremdeki dünyayı son kez tatsaydım.

Sonu olmayan acı kalbimdeki yanardağ gibi patladı!
Hissetmesemde bedenimin sarsıldığına emindim...

****************
Soğuk...
Algılayabildiğim ilk şey buydu.
Gözlerimi açmamıştım ama artık acı yoktu.Tek hissettiğim yavaş yavaş bilincimin yerine geldiğiydi.Olduğum yerden derin bir nefes alıp gözlerimi açtım.

Görebildiğim ilk şey beyaz tavandaki örümcek ağıydı.Gözlerimi aşağa doğru kaydırdım.Koyu mavi koltuklardan birinde sağ ayağım aşağı sarkmış bir şekilde uzanmıştım.Tam yanımda sönmek üzere bir şömine vardı.Kafamı oynatınca bulunduğum yerin zıt tarafındaki siyah camdan duvarı gördüm, buğulanmıştı.
Benim burada ne işim vardı?
Yerimden hızlıca doğruldum.Başım çok kötü dönmüştü ve saç köklerim yanıyordu.Aynı anda kapı açıldı ve içeriye elindeki odunlarla gri kabanlı biri girdi.Yerimden sıçrayarak cam duvara verilerin.Yüzünü saran atkıyı çabucak indirdi.
Ve genç bir kadının soğuktan kızarmış yüzünü gördüm.

Bana oranla oldukça uzun boylu,sarışın,ela gözlü bir kadındı.İnce dudakları ve kalın paltosunda bile belli olan kıvrımlı vücudu vardı.Endişeyle yüzüme bakıyordu.Ne yapacağımı bilemez halde ona bakarken birşey fark ettim;Sanki onu daha önce görmüştüm.Daha dikkatli baktım,evet onu tanıyordum!