⚜KAN KIRMIZI⚜

|25|

İyi Okumalar!❤️

"Hazırlan tatlım.Duyacağın şeyler belki hoşuna gitmeyecek ama bilmen gerekiyor.Şimde sana felaketin başlangıcını anlatacağım..."

Kuşku ve korkuyla büyük eve baktım.

"Her şey bu gece bu evde başladı..." Dedi.

"Hazır mısın?"

Ürkekçe başımı salladım.
Sonra yanımda büyük annemle kocaman eve doğru ilerledik...

***********
Küçük çakıl taşları ayağımın altında ezilirken titreyen bacaklarımı sabit tutmaya çalıştım.
Büyükannem yanımda en fazla bir insan kadar hızlı bir şekilde benimle birlikte yürüyordu.
Yanımdan elinde torbalarıyla orta yaşlı kumral bir kadın geçince gözden kaybolana kadar onu izledim.Garipti kendisine o kadar yakın olmama rağmen yüzüme bakmamıştı.Sanki hiç yokmuşum gibiydi...
Birden panikle büyükanneme baktım aklıma düşen fikir gerçek mi değil mi karar veremiyordum.

"Sence bizi görebiliyorlar mı?"

Arkasını dönüp kadına baktı.

"Bilmiyorum.Şimdi anlarız."

Kadına seslenirken onu izledim.Zamanda kaybolmuş ya da yok olmuş hatta ölmüş olabilir miydik?!
Kadın cevap vermedi.Sanki büyükannem hiç konuşmamış gibiydi.Yutkunup ona doğru hızlı hızlı yürüyüp omzuna dokundum.
Hiçbir şey olmadı.
Geri çekildim ve yaşlı kadın yürümeye devam etti.

"Bizi algılıyamıyorlar sanırım.Hatta göremiyorlar.Artemis bunu söylememişti."

Ona doğru döndüm.

"Bu işimize gelir ama acele edelim." Her ne oluyorsa sonumuzu kestiremiyordum.

Bana bakıp başını salladı.Tekrar yürümeye başladık.
Evin tam önünde durdum.
Beni durduran tam bahçenin ortasında esmer inanılmaz güzellikteki kadındı.
Boyu benden uzundu.Vücudu o kadar inceydi ki eğer omuzları geniş olmasa bir kadından çok çocuğa benzerdi.
Koyu siyah  kısacık saçları kulaklarıyla aynı hizada bitiyordu.Teni karla aynı tondu.Yanakları hatta dudakları bile neredeyse bembeyazdı.Üzerinde siyah dizlerinde biten uzun kollu minnacık eski moda bir elbise vardı.Ayakları çırılçıplaktı.Kafasını çevirince kocaman, şeffaf, şarap kızılı gözlerini gördüm ve hemen panikle büyükannemin arkasına saklandım.Nefesim kesilmişti.

Büyük annemin arkasında dururken tek elini koluma dokundurup orada olduğumdan emin oldu.Vücudu bükülmüş, savunma amaçlı gerilmişti.Sonra birden eski haline döndü.Ona baktım.Gözleri kıpkırmızı tiril tirildi.Onu hiç bu kadar kin ve nefret dolu görmemiştim.Korkuyla titredim.

"Bizi fark etmedi Maggie.O bir vampir ama ne senin ne de benim farkımda.Sanırım şimdi herkese görünmeziz."

Kadına bakıp kıpırdamadığından emin oldum.Hala gözünü kırpmadan eve bakıyordu.

"Bu kadın kim?"

Öfkeyle yutkundu.

"Adı Marceline.Stefan'ın tek ve biricik aşkı.Bu gece yarısı onu ormanda öldüreceğim."

Çığlık atmamak için elimi ağzıma kapattım.
Bu kadın ve Stefan ha! Hem de kadının katili büyük annemdi!
Suçlulukla ona baktım.

"Onu neden öldürdün?"

Yüzümü görünce İç çekti.

"Yapmam gerekiyordu."