⚜KAN KIRMIZI⚜

|15|

İyi Okumalar!❤️

Ciera ceketinin cebinden bir şırınga çıkardı.Kalın mavi plastiğe fark edince gözüm yaşlarla dolmuştu.Elini ağzıma bastırıp sonraki çığlığımı başlamadan kesti.
İğne boynumu delip geçerken vücudumdaki her hücre hareketsizlikle kasıldı.
Gözlerim kararırken içimde birşeylerle kaydığımı hissettim...

*****************
Kan kokusu...
Korkudan körelmiş algılarımı açık tutan tek şeydi.Başım deli gibi dönüyor ve boynumun tam altında inanılmaz keskin birşey zonkluyordu.Bu koku...Midemi bulandırıyor ve mantıklı düşünmememi sağlayan bir panik yaratıyordu.
Neredeydim?
İşte beni korkutan bilinmezlikti.Gözlerim kalın bir şeyle çevrili, başımın arkasında bağlıydı.Aynı şekilde ellerim ve ayaklarım da sanırım bir sandalyeye bağlıydı.Görememek korkumu kamçıladı.Karanlıkta yapayalnız olduğumu hissettim.Herşey önemsizleşti ve göz yaşlarım yeni bilgileri destekler gibi aktı.
Kaybetmiştim!

Başından beri uğruna mücadele ettiğim herşey yıkılmıştı!Ailemden kalan son insanı bir vampirin sadist arzularından koruyamamıştım.
Bunun acısı saçlarımın uçlarına kadar yayıldı  ve karanlık etrafımda daha da şekillendi.
Birazdan ölecektim bundan emindim.Belki de Stefan beni diri diri gömerdi.Teyzemin işiyse çoktan bitmişti bunu hissediyordum!
Vücudunu kaplayan yapışkan kanı hayal ettim.
Fazla gerçekçiydi.
Üstüne bağlandığım sandalyeye yıkıldığımı hissettim.O ölmüştü! Artık burada değildi! ölmüştü! öldürülmüştü!
Boğazının en derininde bir inilti kurumuş dudaklarımdan peydah oldu.Çok çok susamıştım.Kendimle ilgili herşeyi hatta gözlerimin rengini bile unutmuştum.Tek bildiğim hayatımı ortaya koyduğum bu oyun sona ermişti.Teyzem ölmüştü!

Çenem titredi ve hıçkırarak ağlamaya başladım.Yetmiyordu hiçbir şey; hıçkırmak,ağlamak, çığlık çığlığa bağırmak, saçımı başımı yolmak...Hiçbiri kalbimi kavuran ateşin tarifine yetmezdi.
Ailemin son üyesi ölmüştü!
Ve şüphesiz birazdan ben de ölecektim.

"Neden ağlıyorsun?"

Hemen dondum.
Son derece sakin ama sabırsız bir ses benimle konuşuyordu.Ciera mıydı? Ayaklarım titredi.Burada yalnızım sanıyordum kimsenin varlığını hissetmemiştim.

"Seni sürtük,cesur ama aptalsın! sana zeki denmesine şaşırıyorum." Sesin yüksekliği beni yerimden zıplattı.Tekrar hıçkırdım.

"Sana neler yapacağımı biliyor musun?"

Tehditi yarım yamalak algıladım.Konuşacak durumda değildim.Sesim içime kaçmıştı sanki.

"Ben sana birşey sorduğumda cevap ver!" titredim ve tekrar hıçkırdım.Avıyla neden oynuyordu? merak ve korku algılarımı açtı.Herşey birazdan zaten bitecekti.Ölmeden önce bazı cevaplara ihtiyacım vardı.Ben ona ne yapmıştım?

Burnumu çektikten sonra "Ciera?" dedim emin olmak için.

"Kendimi bu kadar çabuk mu unuturdum Maggie?"

Demek o'ydu.Bir vampirle baş başaydım.Bu o kadar garipti ki Okulda karşılaştığımız ilk günü hatırladım.İsmimi duyunca bana anlamsız uzun bakışını...Ciera'dan asla şüphelenmemiştim.Resmen tüm çevrem vampirlerle sarılmıştı!
Madison'un da önceler dediği gibi;bir vampir varsa çevrede fazlası da vardır.Benim bu kasabaya gelişim ve Stefan'la aramızdaki savaş daha çok vampirin kasabaya dolmasına neden olmuştu.Hoş, artık ölümle dans bitmişti.

"Benden ne istiyorsun?"

Ciera güldü.Sesi pek uzağımda değildi.Konuştukça beynimde egzotik ve tehlikeli bir yumuşaklık oluşuyordu.