This Time

Chapter 35

Zander's POV

"Puso natin ay hindi para sa isa't-isa" Isaac mumbled while reading a book.

"Bro pwede ba pakinggan mo muna ako langya ka naman oh." I said. Agad ko namang nakuha ang atensyon n'ya at saka umupo sa tabi ko.

"Ano ba kasi 'yon?" kahit kay Isaac natatakot ako sabihin, hindi ko alam kung bakit.

"Diba two weeks kaming mawawala ni Marga, so I'm planning to..." pinutol ni Isaac ang pagsasalita ko at saka tumayo sa harapan ng bintana.

"Don't tell me..." he pointed his finger at me at saka ako pinaikutan ng mga matalim n'yang titig. "magpo-propose ka?!"

"Yeah?" I briefly said.

"Binata ka na talaga Ace! ang bunso ko ikakasal na!" agad naman n'ya akong niyakap pero I don't know if I'm going to be happy with his reaction.

"Kasal agad? magpo-propose pa nga lang eh. Saka hindi tayo sure kung sasagutin nga n'ya ako sa proposal." he wrapped his arms at my shoulder at sabay ginulo ang buhok ko.

"What makes you think na hindi ka sasagutin nung tao? Bro, halata namang mahal na mahal n'yo ang each other." natawa naman ako sa mga sinasabi ni Isaac, nahahawa na ata sa mga conyo n'yang kaibigan.

"Wala, para kasing naguguluhan s'ya. Everytime na uungkatin ko yung kasal parang nililihis n'ya palagi yung topic." tinitigan naman ako ni Isaac na para bang diring diri sa akin.

"Baka naguguluhan lang, pero hindi ibig sabihin non na wala s'yang balak pakasalan ka bro. There's no such thing where you'll always be ready. Time hits so fast and whether you're ready or not you should always take a risk." saad ni Isaac

"What if..." agad nanamang pinutol ni Isaac ang pagsasalita ko.

"What if ano? Hindi nya tanggapin? And so what? At least sinubukan mo parin. Paano pala kung parehas kayong hindi susubok? Edi nganga tayo ngayon? At least one of you should try." kinuha nito ang dalawang bote ng alak sa fridge at inilapag ito sa mesa ko.

"Pag hindi mo sinubukan, there will be a lot of questions that is going to fill your mind. Pero kung susubukan mo, there will be questions left pero ang importante, may sagot ka paring nakuha." dugtong nito sa sinasabi n'ya.

"Oo na, I hate it when you always have the wise words to say. Sana katulad mo ako." natawa naman si Isaac sa sinabi ko. Well it's true hindi naman sa naiinggit pero, I wish I was him.

"Paano mo naman nasabi na gusto mong maging ako?" saad ni Isaac.

"Yaman lang naman ang meron ako well syempre pati ang pagging gwapo, pero ang hina ko pagdating sa mga usaping ganto."

"Lahat ng hinihiling ko na meron ako, meron ka naman. Kainis." pabiro kong sabi.

"Well you can't really have it all Zander, pero ang importante is you have me. We have each other. Tama na pagiging dramatic at baka mauwi pa tayo sa going back to the memory lane, lintik ka." ginulo nanaman n'ya ulit ang buhok ko, na pinaghirapan kong ayusin.

"Kailan mo pala balak lumuhod?" pinandilatan ko naman si Isaac sa mga words na ginagamit n'ya.

"What the fuck?!"

"Yung proposal, tanga naman." paliwanag nito sabay irap sa akin.

"Well, plano ko sana after namin maka-uwi dito galing Tagaytay, need more time din na kasama ko si Marga para mas makilala pa namin ang isa't-isa. Malay mo baka mabago ko rin ang isip n'ya." Isaac nodded sa sinabi ko, he looks proud dahil kahit papaano ginagamit ko ang utak ko.

"Sige na ako na ang bahala, alam ko namang makikiusap ka din na ako ang mag-asikaso eh. Unahan na kita." I hugged Isaac right away dahil that is what exactly runs through my mind. Hindi ko alam ang gagawin ko kung wala ang tulong ni Isaac. Isaac best boy!

"Thank you so much talaga kuys."

"No prob. One favor lang." si Issac

"Ano? Anything for you kuya."

"Kiss mo 'ko dali." nandiri naman ako sa sinasabi n'ya. He bursted his laugh dahil sa reaksyon ko, pinaghahampas pa nga ako at saka uminom ng alak.

"By the way pre, ano ang sabi ni Tita Celestine mo." he suddenly asked.

"Tita Celeste? What about her." he looked stared at me while sippin on his bottle of beer.

"You think I wouldn't know? Close kaya kami nun. Nasabi n'ya na dumalaw ka daw don at it seems like na may sakit ka daw. She also wants me to check you out sometimes. Gago ano ba nangyare sayo?" I thought kami lang nila Marga ang may alam, sinabi pala ni Tita sa kanya.

"Kuya, dala lang daw ng pagod 'yon, you have nothing to worry about." I said, actually I lied.

----

After I sent Marga home, and after doing some errands. I went back to the hospital and took some tests to find out kung ano ba talaga ang sakit ko.

I took some tests and it's confirmed that I have an unknown heart disease

Tita told me to calm down dahil I was crying the whole time I found out na may sakit na pala ako. I can't die this time, ngayon na nga lang ako ulit nagsisimula maging masaya at higit sa lahat ngayon ko nalng din nalaman ang halaga ng buhay ko ngayong nahanap ko na si Marga.

"Tita, tell me you're kidding. Tell me na wala akong sakit! Hindi ako pwedeng mamatay!" my legs are shaking, my body is all weak at this point.

"Calm down Zander, marami pa tayong tests na gagawin para malaman talaga exactly kung ano ba ang sakit mo. You will not die Zander okay?"

"Tita please, let's keep this a secret muna. Don't let everyone know hanggat hindi pa natin alam ang sakit ko especially Marga." I pleaded her, hindi pwedeng malaman ni Marga na patapon nalang ako.

"I will Zander, no one will know about this. Stop crying na." my tears didn't stop. I can't erase the fact na maari akong mamatay sa sitwasyon ko ngayon. What if mamatay nga ako? What if...

----

"Hoy Zander! natulala ka jan." si Isaac na pinutol ang monologue ko.

"Yeah, sabi ni Tita bawal na daw ako sa alak ko ibalik mo na 'to sa ref." Isaac did and he went away with the bottle of beer and placed it back to the fridge.

Parang hindi ko naman ata maatim na dalawang importanteng tao sa buhay ko ang pinagsisinungalingan ko.

Zander bakit ang fucked up mong gago ka.

"Isaac, kaya mo bang magpatakbo ng kompanya?" I suddenly asked, he stared at me with his confused glares.

"What do you mean? Papalitan na ba kita?" He laughed at my words not knowing I was serious about it.

"Wala, asa ka namang gago ka." I smiled and reached out for his hand para ipatong sa balikat ko. "Pre, salamat ah, for being the best kuya in the town. You don't know how grateful I am to have you."

"Bakit para ka namang namamaalam?" Isaac said. I just smiled at him at baka nga ito na ang pamamaalam ko.

"Wala lang, if someday I'm not able to be with you anymore I just want you to know how much I became a better person and I'm always gonna be thankful for that! Isaac best boy talaga!" I said. He just laughed and it seems like he's not taking it too seriously. But that's okay, ayoko namang malungkot ang pamamaalam ko kung sakali.

Hindi naman ako sure kung delikado nga ang sakit ko pero hindi ko din kasi alam kung magkakaroon pa ba ako ng chance na sabihin 'to sa mga taong mahal ko pagkatapos ng gabing 'to.

Then if it is, Then I bet this is my last goodbye.