Alaala: Simula

Tatlumpu't Walo

A/N: Hi lovelies! 💕 Sa mga nagtataka po kung bakit may sa pagong po ang aking pag-uupdate, isa pong trabahador ang inyong lingkod. But I'm trying my best to serve you fresh updates as much as I can. Please be safe po as you go along amidst po sa pandemic ngayon. Have faith always. 🙌🎉💕🌼

ABBY POV

🎶 It all comes down, to this

I miss your, morning kiss

I won't lie, I'm feeling it

You don't know, I'm missing it🎶

'Yung pakiramdam mong para kang pinagsakluban ng langit at lupa habang wala kang alam kung alin ang paniniwalaan mo. Nasaktan ako hindi dahil sa dumating sila Maggie sa party at sasabihin sa'yong nagdadalang-tao kuno siya but what hurts me most is the thought of him lying on my face na para bang nakalimutan niyang meron kaming relasyon. Walking away from Lance was the one of the most painful thing that I did. Riding the cab in pain going to the airport, I was devastated. Bakit? Hindi nagawa ni Lance na sabihin sa akin ang totoo. I felt the hesistance of my friends para sabihin 'yun sa akin kung alam man nila ang totoo pero at least man lang ipinaintindi niya sa akin kung alin ang totoo o hindi. I felt cheated. Right now, I guess its too late for me to erase it. Too late.

"Uhmm...meron po bang flight as of this hour?" pagtatanong ko.

"Opo Maam. Pwede po makita 'yung ticket niyo?" ika ng ticket officer.

I showed her my ticket and she suddenly felt awkward after reading it.

"Pwede po ba magpa.transpassenger flight, Miss?" pakiusap ko habang hawak ang passport ko.

She smiled. "You are lucky po at may isang slot pa ang natira." tugon nito.

"Kukunin ko ang slot na 'yan, Miss."

I decided to took an early flight out of nowhere. Nalulunod ako masyado sa sakit right after all that happened. Gaya ng eroplano, lutang din ang pakiramdam ko habang nakaupo at umiiyak ng tahimik. Before I left the airport, pinaiwan ko sa isang officer ang isang bagay na galing kay Lance. A lavender bottle. Maybe I just need more time to understand things the way it should be pero di pa rin mai-aalis sa akin ang magdamdam. Hindi ako ganun ka-manhid na hindi magkaroon ng ganoong puwang sa puso ko. I'm trying to believe him pero hindi ko magawa na intindihin siya sa ngayon though he is hurting also like I do.

🎶One on one, without a crowd

I wanna hold your hand

Make you laugh again, I need to be near you

Gotta let you know, how I'm feeling🎶

"Ah miss... miss"

Naalimpungatan ako mula sa aking pagkakatulog. Naaninag ko ang isang mukha pero hindi ko ito kilala.

"Lance?" bulong ko.

Natawa na lamang ito. "Maganda ka sanang matulog pero ang gulo mong tao." sarkastikong tugon nito.

Naramdaman ko na lamang na dumampi ang kumot na sa tingin kong nihulog ko habang natutulog. I drifted back to sleep na para bang walang naganap. And if you are asking me about pain, it is still.