SONSUZUM (GAY)

5. BÖLÜM

Sezen Aksu - Haydi Gel Benimle Ol

-İyi okumalar.

050172... : Hazırlan seni almaya geliyorum.

Mert : Galiba yanlış numaraya mesaj attın kardeş.

050172 : Dünyadaki tek sevimsiz insan olan Mert Keskin eğer sensen evet doğru numaraya mesaj attım.

Mert : Adını söyle de benden daha sevimsiz olup olmadığına karar verelim.

050172 : Boyluboslu, yakışıklı,seksi ve saymaya üşenilen birçok özelliği bünyesinde barındıran mutevazi bir insan.

Mert : Aron Piper olmadığın sürece saydırdığın hiçbir özelliğin işe yaramayacağı karaktersiz piçin tekisin.

050172 : O adamda ne bok buluyorlar anlamıyorum.

Mert : Beynin olmadığı için anlayamazsın.

050172 : Bana dediklerinin hepsini sana yedireceğim.

Mert : Her kimsen defol git, bulursam belanı severim.

050172 : Hadi yaa çelimsiz bedeninle mi ?

Mert : Zayıf olmam güçsüz olduğum anlamına gelmiyor, hem sen beni nereden tanıyorsun? Adam gibi bir cevap versene lan!

050172 : Yiğit Karahanlı.

Mert : Numaramı nereden buldun?

Yiğit Karahanlı : Ben gelmeden hazır olmazsan olacakları kendin düşünürsün.

(Görüldü)

Kendisini bekletmeyeyim diye tehdit eden şahsı yaklaşık on iki dakikadır bekliyorduk.

Benim arabam olduğu için onunla gitmek zorunda değildik ama ben salak gibi söylediği şeyi reddetmek yerine dediğini yaparak onu bekletmemek için hızla hazırlanmıştım.

Caddenin başında gözüken siyah arabanın onun olmasını umut ederek bahtsız bedeviler gibi oturduğum kaldırımdan kalktım.

"Geldi tipini si-"

Çalan kornayla resmen küfrümü ağzıma tıkamıştı.

Arabası önümde durduğunda ön kapıyı açarak içeri girdim. Burnunun ucuna düşmüş gözlükleriyle alttan alttan bir bana bir de arka koltuğa oturan Hasan'a bakıyordu.

"Ne var?"

Cevap vermek yerine gazı kökleyip arabayı sürmeye başladı. Çalışan arabanın sesi dışında kimseden çıt çıkmıyordu. Uzun süren sessizliği bozmak için izin istemeden müzik açtım.

Beni çocukluğuma götürdüğü için dinlemekten bıkmadığım, buram buram nostalji kokan şarkı çalıyordu.

Aklım çocukluğumun birbirinden güzel anılarıyla dolarken ağzımda tutamadığım bir gülümseme oluştu.

Her sabah annemin hazırladığı kahvaltının kokusu ile uyanır, yemeye can attığımız için alelacele okul formamızı giyerdik. Ardından mutfağa koşarak hiç üşenmeden erkenden kalkıp bizim için yaptığı poğaçalardan simitlerden yer, dumanı tüten tavşan kanı çaydan içerdik. Masadaki her şeyi silip süpürdükten sonra tatlı niyetine yumuşak yanaklarından öpüp istemeye istemeye okula giderdik. Ben yol boyunca sıcacık evimizden Isparta'nın dondurucu soğuğuna çıktığımız için isyan ederdim ablam ise beni susturmaya çalışırdı.

O zamanlar dert yakındığım her şeyin ne kadar gereksiz olduğunu anlamam geç olmuştu. Olmuştu olmasına ama geçmişe tekrar dönsem yine aynı hareketleri yapar yine gereksiz şeylere isyan ederdim çünkü değişmemiştim.