Carmine Love (နှလုံးသား၏ထောင့်စွန်းတွင် နက်ရှိုင်းစွာ တည်ရှိသော)

Part-9(Z)

တစ္ခုေသာ နံနက္ခင္းတြင္

"ဟဲလို လဲ့ ..."

"ေအး သူငယ္ခ်င္း ငါ နင္နဲ႔တိုင္ပင္စရာရွိလို႔"

"ေျပာေလ..."

"နင့္သား နီေသြး ေဆးလိုင္းမွီတယ္ဆို.. ငါ့ကို သမီး ျမတ္ ေျပာျပတာ အဲ့ဒါ...."

"ဟုတ္တယ္ လဲ့ရဲ႕ သားကို ဆရာဝန္ျဖစ္ေစခ်င္ေပမယ္ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ဘူး ထင္ပါတယ္ဟယ္"

"လဲ့ လည္း အဲ့ဒါေျပာတာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ လဲ့တို႔
သားပညာေရးကို တာဝန္ယူခ်င္တယ္"

"ဒါက..."

"မျငင္းပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရယ္ တို႔တစ္ေတြ ေနာင္လည္းေဆြမ်ိဳးေတာ္ရမွာပဲဟာ.."

နီေသြး၏မိခင္မွာ ေဒၚလဲ့လဲသြင္၏ စကားမ်ား
ေၾကာင့္ စကားပင္ဆက္မေျပာႏိုင္ေတာ့ေခ်။

"လဲ့ ေျပာခ်င္တာက သားနဲ႔ လဲ့သမီးေလးနဲ႔က...."

"ဟုတ္တယ္ သူတို႔ခ်င္း ေမတၱာမွ်ေနၾကၿပီတဲ့
သမီးေလးက လဲ့ကိုေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ေန႔ကပဲ
ေျပာျပတယ္ လဲ့ခ်င္ခ်င္းဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာျပခ်င္တာ
လဲ့တို႔ အရင္ကအရမ္းတိုက္တြန္းရမယ္ ထင္ေနခဲ့တာေနာ္ အခုေတာ့ အားလုံးအဆင္ေျပ
သြားၿပီေပါ့"

"ဝမ္းသာစရာေပါ့လဲ့ရယ္ သားကစကားသိပ္နည္းတာ ဒီကိစၥေတြကိုဘာမွ မသိခဲ့ရဘူး"

"ပညာေရး ကိစၥကေတာ့ ငါ သားနဲ႔တိုင္ပင္ခ်င္ေသးတယ္"

ေဒၚျမျခယ္ လက္လႊတ္စပယ္မဆုံးျဖတ္လိုပါ။ သို႔ေသာ္ ေဒၚလဲ့လဲ့သြင္က

"လဲ့ သိသေလာက္ သား ေသြးက မာနသိပ္ႀကီးတာ ဒီလိုေထာက္ပံ့မွာမွန္းသိရင္
သူလက္ခံမယ္မထင္ဘူး"

"အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲ ပိုၿပီးတိုင္ပင္ခ်င္တာပါပဲ လဲ့ရယ္"

"လဲ့သေဘာကေတာ့ သူပညာသင္ၿပီးမွဘဲ အသိေပးၾကမယ္ေလ အခုေလာေလာဆယ္
ေစတနာရွင္တစ္ဦးက ေထာက္ပံ့ေပးတာလို႔ပဲ
ေျပာထားၾကရေအာင္ သူလက္ခံေအာင္ ေျပာၾကည့္ပါလား ျမရယ္"

"အင္းပါ"

ေဒၚျမျခယ္ ဖုန္းခ်လိုက္ကာ အေတြးမ်ားစြာ
ျဖင့္ေခါင္းေျခာက္ေနပါေတာ့သည္။