The President's Girl

EPILOGUE: The President's Girl

THE EPILOGUE

###

The President's Girl
by Axinng

It was really hectic for me, being a CEO and everything. But all those days, I feel like there is something lacking in me.

It's because my heart wants to go back to South so badly.

"Ame you're back!" bungad ni Stephanie sa akin pagkapasok ko sa bahay ni lola. They're all here, my relatives. Marami ring mga pagkain ang nakalapag sa mesa na pinagsaluhan ng lahat. Finally, a real celebration for real.

"Let's take a picture!" suhestiyon ni Stephanie.

We gathered ourselves to get a photograph that is worth remembering in the next generations. Everyone smiled. Everyone held each other. Everyone has truly enjoyed the moment.

"Ame," lapit sa akin ni Stephanie at ipinakita ang mga litrato na nakuha sa camera ni lola.

"Ang ganda," puri ko pa.

"Pero may kulang eh," bigla niyang zinoom-in ang mukha kong nakangiti. "Your smile seems longing for something."

Tinapik ko siya. "Aysus, kumain ka na nga lang."

"Oo nga pala, rinig ko na sumang-ayon ka raw sa isang arrange marriage, so kailan ang kasal niyo?" tanong ni Stephanie.

"Hindi na iyon natuloy, pareho kasi kami nung lalaki na hindi gusto ang arrange marriage and besides he has a girlfriend, ayaw kong mangialam sa kanila kagaya ng ginawa ni Anastacia sa amin ni Rowss," paliwanag ko.

"Aminin mo Ame, namimiss mo si Rowss no?" Stephanie.

Naputol ang pag-uusap namin nang tumawag si Mr. Sua sa phone ko.

"Miss Amaranthe, dinakip na po ang may kinalaman sa kidnapping na nangyari sa inyo a year ago," Mr. Sua.

Bigla kong nabitawan ang apple na hawak ko.

"S--sino ang salarin?" ako.

"Si Anastacia Taylor at si Lenz Madrijal po," tugon niya.

Grrrr! L--Lenz Madrijal!  Nakalaya ka dati pero hindi na kita papalampasin ngayon!

At dahil doon, tuluyang bumagsak ang kompanya ng Crystal. I should feel happy you know pero deep in my heart may kulang pa rin. Alam kong alam ng puso't-isipan ko ang sagot pero ayaw ko lang aminin.