~HUZUR'UN PEŞİNDE~

~4.BÖLÜM~ "KURTAR BENİ"

Keyifli okumalar 💙

Abil Eflah'dan

Ameliyat için son hazırlıkları tamamlamak üzere ameliyathaneye girecekken karşılaştığım manzara beni oldukça şaşırtmıştı.

Annem Yusuf'un ablasının yanında onu göğsüne yaslamış bir şekilde omuzunu sıvazlıyordu. Huzur'un diğer tarafında onun gibi tesettürlü bir kız vardı.

"Güzel kızım ben eminim ikisi de sağ salim çıkacaklar oradan. Sil gözyaşlarını da bir toparlan. Kardeşinin seni böyle görmesini istemiyorsun değil mi?"

Hâlâ ağlıyordu ve benim içimde biryerlere birşeyler oluyordu. Neydi bu..

"Nevin Sultan sen burada ne yapıyorsun?"

Bakışlar bana yönelince arkamı dönüp bakma hissi sarmıştı beni.

"Oğlum ben aslında yukarıdaydım dayanamadım ameliyathane katına indim. Sonra şu güzel kızı gördüm için için ağlıyordu onu öyle görünce bir gideyim derdini sorayım dedim. Yusuf'un ablasıymış Huzur kızım."

"Evet anne. Ben şimdi ameliyata giriyorum."

Huzur ayaklandı ve yanıma geldi.

"Size güveniyorum. Kardeşim önce size sonra Allah'a emanet. İkisini de sağsalim çıkarın oradan ne olur! O benim tek sığınağım. Onun minicik kalbi benim dünyam."

Söyledikleri ile bir kere daha anladım. O çocuğu kurtarıp Huzur'un kucağına sağsalim getireceğim ve onun yalnızca mutluluk gözyaşlarının dökülmesini izleyeceğim.

Daha fazla oyalanmadan içeri girdim.
Ameliyat önlüklerimi giydikten sonra uğurlu lacivert kepimi de taktim ve uzun bir süre ellerimi yıkayıp eldivenleri de takınca ameliyat için hazırdım. Tolga ile diğer doktorlar ilgilenirken ben aslanımın ameliyatını yapacaktım. İkisinin aynı ameliyathanede olmasını ben istedim çünkü vakit kaybetmeden böbreği alıp, Yusuf'a nakletmek daha iyiydi.

Ameliyathaneye girdiğimde ikisinin konuşması çok hoşuma gitmişti. Tolga bu ufaklığa bağlanmış ve onu kısa bir sürede çok farklı sevmişti anlaşılan. Benim kardeşim çok güzel sever ve biz bunu çok acı bir şekilde deneyimlemiştik.
Narkoz verildikten sonra, babamın hediyesi olan altın bistürimi ilk defa kullanarak ameliyata başladım.
İnsanın canından bir parça ameliyathanede olunca çok farklı oluyormuş. Oraya odaklanmamak için elimden geleni yaptım ve ameliyata devam ettim.

3 saat sonra...

Böbreği Tolga'dan alıp nakli gerçekleştirdiğimiz de hepimiz uyum sağlamasını bekliyorduk.
Bir süre sonra uyum sağlayınca hepimiz rahat bir nefes aldık ve ameliyata devam ettik.

Diğer taraftan gelen ritim bozukluğu sesi ile damarlarımdaki kan adeta çekildi.
Yusuf'un ameliyatı bitmişti ve kapatması için asistanlara vererek Tolga'nın yanına gittim.

Yazar'dan

Genç doktor bu ameliyathanede ilk defa bu kadar korkarken görülmüştü belki de.