ANSIZIN

Bölüm - 4

Tam bellayı dövmüş jacopaşkımın kucağına atlamıştım ki uzaktan bir alarm sesi duydum.

Jacopaşkım
"artık gitme zamanı birtanem" dedi üzülerek. İtiraz ettim "hayır lütfen biraz daha" demeye kalmadı etraf bulanıklaştı.

Gözlerime güneş ışıgı vurunca ilk bir kaç dakika rüyama geri dönmeyi çalıştım ama olmadı.

Ya neden hep en sevdiğim anda uyanıyodum ki, galiba buda evrenin bana kıcıyla gülmesi gibi bişeydi.

Aglaya Aglaya yataktan kalktım ve banyoda elimi yüzümü yıkayıp kendime geldim, zira hala sinirliydim.

Üstüme okul etegimi gömleğimi ve ceketimi aldım. Dolabın altındaki spor ayakkabılardan birinide ayağıma gecirip çantama bir kaç kitap tıkıp odadan çıktım.

İstemsizce mutfaktan gelen güzel kokulara dogru gözüm kapalı yürümeye başladım.

Mutfaga girdigimde Alpayın yaşlı kadının efrafında bebek gibi çıkardığı sesiyle

" ama, ama ayşen sultan bir tane puaca alsam ne olur hem göz hakkı denen bişey var bir taraflarım şişer sonra" dedi.

Bu çocuk sabah sabah bu enerjiyi nereden buluyordu. Anında ayşen hanımdan kafasına şaplagı yedi
"edepsiz seni , al tamam al senin çenenle kimse başa çıkamaz ."

Bende almak istiyordum bu yüzden alpaya banada alması İcin el işareti yaptım tabiki o salak anlamadı "şey bende alabilir miyim?" dedim utana sıkıla, kadının suratında şevkatli bir gülümseme oldu;

" tabiki alabilirsin kızım. Alpaya kızdıgıma bakma kızmasam gerideki insanlara bişey bırakmaz o, sen al istedigin kadar" dedi. Bu kadını şimdiden çok sevmiştim.

" vay be vay bee yazıklar olsun insan ayrımcılığı öyle mi" hem çemkirip  hemde puacalardan kucak dolusu alıp mutfaktan çıktı fırsattan istifade.

Bu çocukla gercekten ugraşılmazdı. Bende bir tane alıp salona geçtim.

Yavaş yavaş herkes inmeye başlamıştı. Tüm aile masaya yerleşip kahvaltıya başladık.

Yagmurla pek sohbet edemediğimden masada konuştuk biraz. Bugün evlerine gideceklermiş, buraya sık sık gelicegini odasına alpayı sokmamamı ve benimde onlara gelmemi söyledi.

Çok iyi ve tatlı bir kızdı keşke aynı okulda olsaydık diye geçirdim içimden.

İkizler ve evren beni yalnız bırakmasada bir kız arkadaşa ihtiyaçım vardı ve bende kızlarla kolay kolay anlaşamazdım bu yüzden bir arkadaş edinmem oldukça zordu.
Böyle idare edecektim, zaten az bir süre vardı.

Yemegimizi yedikten sonra masadan kalktım efsun anneanne beni yanına çağırıp sulu öpücüklerini yanaklarıma bıraktı bende onu öptüm.

Anneme çok benziyordu ve anne hasretimi onunla yatıştırmaya çalışıyordum bende.

" ohoo şuraya bak papucumuz dama atılmış kıskanıyoruz burda ama, hadi bizi geçtim savaş abi seni çoktan unutmuşlar " savaşa döndüğümde bize bakarak tebessüm ediyordu.

Anneannemle böyle olmam hoşuna gitmişti anlaşılan.
"öyle şey olur mu benim İçin hepiniz aynısınız ama yavrumu yeni bulmuşum biraz hasret gidereyim ne olmuş kıskan sende biraz canım " anneannemin dediklerine güldüm.

Alpay tam agzını açacakken savaş  yerinden kalktı ve  kapıdan çıkarken ciddi bir sesle

" 5 dakikaya kapıda olmayanı arabaya almiycam hadi oyalanmayın. " bende hemen ayaga fırladım.