ANSIZIN

Bölüm-20

2 hafta sonra

Evde bir curcuna vardı. Bugün o büyük sınav günüydü. 2 hafta boyunca ev ve okul arasında mekik dokumuş kendimi kötü hissettigim icinde bol bol ders calışmış savaşla hic bir araya gelmemiştim. Yigitle sürekli telefondan mesajlaşmış bir iki kerede görüşmüştük.

Şimdi yemek masasında kahvaltımızı yapıyorduk.

"yani bu sınav cokda önemli degil aile büyüklerim en büyük sınav ahiret sınavı ben ona calışıyorum. Bu sınava pek calışamadım o yüzden kusura bakmayın." diye şimdiden alacagı kötü notun önünü kapatıyordu alpay.

"cocuklar kahvaltınız bitti mi?" diye elindeki tepsiye salona girdi ayşen sultan.

"bitti bitti" dedim.

"heh o zaman şu okunmuş sularla okunmuş pirincleri  atıverin agzınıza" diye ellerimize su bardaklarıyla ici pirinc dolu cay tabaklarını bıraktı.

"ay ayşen sultan sen varya bana bir tabak dolusu ver şu okunmuş pirinclerden." dedi alpay.

Ben suyu ve bir kac pirinci agzıma attım. Geri kalan pirincleri alpay elimden alıp kendi agzına attı. Deliydi bu çocuk.

"ohh tamam bu sınavdan iyi not almazsam kursagımda kalır bu pirincler vallaha." ayşen sultan alpayın yanagına bir öpücük kondurup mutfaga gecti.Hepimiz en çok alpayı sevdigini biliyorduk. 

Alpayla ben aynı okula, alperlede merve aynı okula düşmüştü geri kalanımız hep farklı okullardaydık.

Savaş her zamanki gibi yüzüme bile bakmıyordu. Başlarda bu durum cok zoruma gitsede 2 haftada alışmıştım.
Çünkü yanlış yapmamıştım daha ilişkimiz ne kadardı da bunu herkese duyuracaktık.

"hadi kalkın sizleri okula bırakalım oglum sen alperi al götür bende akşınla alpayı götüreyim." hepimiz masadan kalkıp anneannemi öptük.

"çocuklar çok heyecan  yapmayın biz size güveniyoruz." O sırada arzu yenge gözleri dolu dolu baktı bize.

"anne ölüme gitmiyoruz sınava gidip gelicez meraklanma." dedi alper. Arzu yenge hepimize tek tek sarıldı son kez sarılıyormuş gibi.

&
Dayım bizi okula bıraktı arama yapılıp okula girdik.

"kanka ben yarım saate cıkarım sınavdan haberin olsun beklerim kapıda seni"

"ne yarım saati deli misin?" omuz silkip sınıfına girdi.

Hocalar sınav hakkında bilgi verip süreyi başlattılar.

&

Sınav süresi dolunca sınıftan çıktım. Tahmin ettigimden güzel geçmişti. Kapıda boş boş etrafa bakan alpayın yanına gittim.

"nasıldı?"

"kötüden hallice senin ." yüzümü astım.

"üzüldüm benimki gayet güzel geçti." dedim.

Taksiye binip eve gittik eve girer girmez soru yagmuruna tutuldum. Herkese tek tek cevap verip odama çıktım. Kafamı hiçbir şeyle yormamak için direk odama çıkıp dinlendim.

&
2.sınavımda güzel geçmiş alpay bu sınavımında güzel gectigini ögrendigi icin bana trip atıyordu. Hayır yani onun kötü gecti diye benimde mi kötü gecmeliydi.

Odamın kapısı bir anda açıldı. "aşadan bekleniyorsun akşın yemek yiyeceğiz" diyerek triple odadan çıktı alpay.

Onu takmayıp terliklerimi giyip aşagıya inip yemek masasına oturdum. 

"evet cocuklar bu büyük sınavda bittigine göre rahatca nefes almışsınızdır."dedi dayım.

" vallaha ben cok rahatladım, artık bir üniversteliyim. "dedi alper büyük bir havayla. Onunda sınavı güzel gecmişti yani öyle söylüyordu.

"dur bakalım oglum sonucların bir cıksın ondan sonra bakarız üniversiteli misin diye." alper hic oralı olmadan mutlulukla yemegine devam etti. Onun umursadıgı üniversite degil kızlardı. O yüzden ne yapar ne eder güzel bir üniversiteye girerdi.

Alpay ise dayıma yanlamaya başlamıştı. Güzel bir puan alamiyacagı icin kendisini abisinin üniversitesine yazdırması icin babasına gece gündüz baskı uyguluyordu. Dayım bu durumdan resmen bıkmış haldeydi.

"babacım şunlardan da ye bak aaa" diye dolu olan tabagına başka yemekde doldurunca alpay dayım son kalan sabrınıda yitirmiş oldu.

"Alpay oglum tabagımda zaten yemek var ne diyo koyuyorsun mundar ettin yemegi." diye azarladı onu.

Alpay başını öne egip yavru kedi bakışlarını atınca dayım dayanamadı ve "tamam senin İcin şimdiden üniversitesi bakmaya başladım olursa abinin üniversitesine yazdırırız seni bu hallerinden yeterki vazgec." savaş duydugu cümleden hic haz etmemiş olacakki suratı asıldı. Alpayla ugraşmak istemiyordu anlaşılan.

Yemeklerimiz yenmiş hepimiz ikizlerin odasında toplanmış tatil planı yapıyorduk.

"arkadaşlar bu sene kesin tatile gidiyoruz. Ne yapıp ne edip bizi tatile yollamaları icin elimizden geleni yapmamız lazım." diyerek bizi gaza getirmeye calışıyordu alpay. Bu gaza getirme ben haric hepsinde işe yaramışa benziyordu.

"gidelim lan nedir bu hep ev okul bıktık yav bıktık." diye kendi kendine sinirlendi alper.

"tamam bende varım gidelim yani." diyerek onlara katıldı evren.
Ben ise sadece kafa sallamakla yetindim.

"haydi o zaman aslanlarım izin almaya" hepimiz yerimizden kalktık ve salona dayımın yanına ilerledik.

"akşın lafa ilk sen gir sana kıyamıyor." dedi alpay.

"off nasıl dicem ben lafa gireyim devamını siz getirin." dedim.

Dayımın başında dikildik hep birlikte.
"dayı biz bişey söyleyecektik sana." diye lafa başladım.

"söyle tabi prensesim." dedi dayım.

"biz hep beraber konuştuk da şey dedik ııı şey işte dayı." dayım gülerek bana baktı ve "söyle kızım niye cekiniyorsun."

"babacığım akşın tatile gitmek istiyor." diye beni öne attı alpay. Sinirle ona döndüm "hayır ya dayı onlar dedi tatile gidelim falan ben demedim beni öne attılar." diye kendimi savunmaya gectim.

"tamam akşıncıgım sakin ol tatile gitmek istiyorsanız gönderirim sizi büyük halanızın yanına." cocuklar duyduklarıyla kendilerini yerlere attılar.

"ama baba Allah aşkına halamın yanına yollama bizi nolur ya."

"bakın cocuklar halanız biraz rahatsızmış bende size bundan bahsedicektim  sizi oraya göndereyim orda tatil yaparsınız."

Ben olaydan bir şey anlamadığım icin sesimi cıkarmadım. Cocuklar bir araya toplanıp halka oluşturdular. Benide aralarına aldılar
"bakın gençler bence gidelim dayanabiliriz zaten cogunlukla gezmede oluruz gece yatmaya eve gideriz o zamanda biraz cekeriz agzını ne olurki." dedi alper.

"Felaket tellahı gibi o helede bizi uzun süre görmediya vay halimize ama bencede yinede ona katlanmaya deger herhalde o zaman bodruma gidiyoruz." dedi alpay.

"tamam biz kararımızı verdik gidiyoruz."