ANSIZIN

Bölüm-2

Medya : Savaş Argun

&&

Bu sabahki uyanışım pek ekşınlı degildi. Arzu abla tarafından uyandırılmıştım. Ne zaman aldıklarını bilmedigim okul kıyafetlerimi giymiş kahvaltı masasında oturuyodum. Duydugum sesle kafamı yemegimden kaldırdım.

"akşın bugün okuldan çıktıktan sonra seninle şöyle bir konuşalım. Kafan çok karışık bende kafanın karışık olmasını istemiyorum. O yüzden cıkışta çalışma odama gel." Konuşmak istemediğim için kafamı sallamakla yetindim.

Herşey o kadar ani gelişmişti ki nasıl hareket edecegimi nasıl tepki vericegimi bile bilmiyordum.  İki gün içerisinde koskocaman bir aileye sahip olduğumu öğrendim aynı süre içinde okula bile kayıt olmuştum.

Bunları şuan düşünecek halde degildim. Kafamı salladım düşüncelerimden kurtulmak icin.

Tabağımdan kafamı kaldırdığımda savaşın beni inceledigini gördüm.

Gözlerini gözlerimden çekmedi bende çekmedim aslında cekemedim hipnoz olmuş gibi dondum kaldım öyle güzeldi ki gözleri sonra güldü yanlış anlamadınız güldü kücümsermiş gibi.

Sorunlu çocuk ne olacak. Kafamı yan tarafdaki konuşmalara vermeye çalıştım " oglum hadi tamam bu kadar yeme üstünü bile giymemissin daha, geç kalıcaksınız " arzu yengenin, 'bundan sonra yenge diyecegim daha kolay oluyo' sesiyle bende son lokmalarımı ağzıma tıktım.

Alpayda çoktan masadan kalkmıştı. Bende herkese iyi günler dileyip kapıya yürüdüm.

Kapıyı ilk gün gördüğüm kız açtı tebessüm ederek çıktım.

Tam yürüyodum ki yanımdan  hızla koşarak iki cisim geçti. İkiside birbirinin aynısı olan alpayla alperdi. Koşarak garaj olduğunu düşündüğüm yere gittiler.

Ben olduğum yerde ne olduğunu anlamaya çalışırken evrenden ses geldi  "alışırsın  her sabahki rutin ön koltuk kavgaları"  bağırış sesleri yükseldikçe adımlarımı hızlandırdım.

" Bana bak lan alpay en son sen oturdun şimdi sıra bende" Alpay gülümsedi ve el hareketi çekti. Güldüm çocuk gibilerdi.

" Nah!! kardeşim büyük olarak benim önde oturmam lazım." Cidden bunun kavgasını mı yapıyorlardı sabah sabah. Birbirleriyle hararetli bir tartışmaya girdiler yine.

Sonra arkadan gür bir ses geldi. " Ne kavga ediyosunuz olum ben size kavga etmiceksiniz demedim mi yine mi ön koltuk kavgası bi büyümediniz. Evren sen öne gel."

Alpay ve alper kardeşler seslerini kesip el mahkum arka tarafın  kapılarını açtılar. Abilerinden korktukları belliydi.

Alper kibarlık edip ilk benim geçmeme müsade etti. Bende içeriye girdim ve oturdum. Bir  tarafıma alpay bir tarafıma alper oturdu.  Sonra aklıma yagmur ve kardeşi geldi.

" Alpay yağmur ve kardeşi onlar başka arabayla mı gelicekler? " Diye sordum.

" Onlar bizle aynı okulda degiller kuzi" keşke sormaz olaydım dercesine suratımı ekşittim. Anlaşılan alpay haric hepimiz yüzümüzü buruşturduk.

Sessiz gecen araba yolculuğundan sonra araba görkemli bir okulun kapısından girdi. Savaş arabayı saniyesinde park ettikten sonra omzumda yatan alpaya baktım.

Omzunu dürttüm
" Kolay gelsin" dedi alper ve gülerek arabadan indi digerleride 

" Alpay " ses yok " Alpayyy" yine yok "ALPAYYYY"

Ağlamaklı bir sesle kendini attı ve kafasını tavana vurdu. Güldüm

" noluyo ama ya güzellikle seslensen uyanmicakmiyim sanki hiç yakiştiramadim"  kınayan bakışlarla arabadan indi bende ağzım yarim metre açık bir halde kaldım, kendimi toparlayıp arabayı  terk ettim.