Akşın yıllar önce annesini kaybetmiş aile sevgisinden yoksun büyümüştü. Yıllarca babasının peşlerine taktıkları borclarla ugraşmış 18 yaşında genç bir kızdı.
Ama bir gün karşısına çıkan bu zamana kadar varlığını bile bilmediği dayısı onun bu z...
Sorunsuz geçen yolculuktan sonra araba evin önünde durdu. Tek kelime dahi etmeden arabadan çıktım. Sinirime giden arkadaşlarıyla takılmamı istememesi degil.
Ona göre arkadaşları dışındaki diger erkeklerle takılabilirdim. Neden bu kadar sinirlenmiştim bilmiyorum, onun beni kıskanmıyor oluşunumu yoksa bana karışmasını mıydı?
"yeter ulan iç sesim ortalığı hep sen karıştırıyorsun, yok daha içimden böyle şeyler düşünmeyecem yahu."
"ne düşünmeyecekmissiniz küçük hanım?" dedi savaş sırıtarak bana. Elimi kafamı vurup ona dogru döndüm.
"hicbir şey, seni ilgilendirmiyor." dedigim gibi koşa koşa merdivenleri tırmanıp odama girdim. Üstümü hızlıca degişip kendimi kitap odasına attım.
Elime gecen ilk kitabı okumaya başladım. Aslında kitaplar konusunda çok seçici bir insandım sık eleyip ince dokurdum ama şuan kafamın dagılması lazımdı ve bu konularda kitap benim tek kurtarıcımdı. Kaç saat kitap okudum bilmiyorum ama kapı yavaşca aralandı ve içeri savaş girdi.
"vay sen kitap okur muydun böyle" dedi dalga gecercesine.
" evet yakıştıramadın mı? neyse sen geldiysen ben çıkayım" dedim.
Tam kapıdan çıkıyordum ki savaş kolumdan tutup beni rafla kendi arasında sıkıştırdı. Kalbim hiç olmadıgı kadar hızlı atmaya başladı. Savaş kalbimin sesini duymuş olmalı ki gülümsedi sonra birden kaşları çatıldı ve
"bak ufaklık o kalbinin ritmine dikkat et beni gördüğünde o kadar hızlı atmasın." konuşmasını bitirene kadar nefemi tuttugumu anlamamıştım.
Derin bir nefes alıp "ne...ne münasebet ben" daha fazla saçmalamamak için sustum. Gözlerim dudaklarına kaydı sonra tekrar gözlerine çıkardım bakışlarımı, yine kaşlarını catmıştı.
"akşın sakın, sakın aklından farklı düşünceler, kalbinden farlı duygular geçmesin." diyip benden uzaklaştı bu sefer o sırtını raflara dayadı.
"ne.. nereden çıkardın bunu?" sinirle güldü
"anlamıyorum mu sandın hislerini hiç saklayamıyorsun." Ben şok olmuş bir şekilde ona bakarken birden "çık " diye söylendi.
Ben durmuş ona bakarken bu sefer eliyle kapıyı gösterip "çık dedim" diye bagırdı yerimde sıcrayıp geriye dönüp kapının kolunu tam aşagıya indirip acıyorken vazgeçip geri döndüm ve savaşın yüzünü ellerimin arasına alıp onu öpmeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( böyle hayal edin canlar)
İlk birkaç saniye tepkisiz dururken öpüşüme karşılık verdi bu sefer savaş. Bunu hangi cesaretle yapmıştım bilmiyorum ama bunu sonra düşünecektim, şuan düşünmek istedigim bu andı.
Öyle farklı duygular içine girmiştim ki kelimelere dökemiyordum. Sonra kendimi yavaşca geri cektim gözleri kapalı karşımda duruyordu onu ilk defa böyle görüyordum. Sanki o baskın karakterli savaş gitmiş yerine masum bir savaş gelmişti.
