Chandria's POV
"Let's go" sabe ko paglabas ng kwarto habang nag pupunas ng luha.
"What happened?" Agad na tumayo si Harry habang katabi ang naka yukong si Terrence.
"I need to rest"
"Okay"
Nakarating kami ng Villa ng walang kibuan wala akong gana mag explaine nakakapagod ang araw na to kaya siguro naka tulog ako agad pag dating palang.
Kaya kinabukasan ay inaasahan kuna na wala sila gaya ng sabe ko kagabi. Mahimbing na natutulog si Mama pag dating namin masyado pang maaga.
"Bibili ako ng pagkain" si Harry
Tumango lang ako
"What do you want?" Tanong nito
"Kahit ano" sagot ko natinig kupa siyang bumuntong hininga bago lumabas, ilang sandali lang pa akong naka upo lang habang naka titig lang sakaniya ng maya maya ay gumalaw siya.
"Ma?" Tawag ko naka ngiti naman niya akong nilingon.
"Ikaw lang mag isa?" Tanong niya saka ginala ang paningin, bumuntong hininga naman ako saka naupo ulit.
"Kasama ko si Harry bumili siya ng pagkain"
"Si jasiel?" Kunot nuong tanong nito
"Hindi ko alam" sagot ko saka nag iwas ng tingin.
Ilang minuto pa kaming tahimik at alam kung naka tingin lang siya sakin habang ako naman ay sa bintana lang ang paningin.
"Pinaalis mo?" Tanong nito
"Ma" saway ko dito.
"Alam mo galit na galit ako sakaniya nuon ng naka uwi sila ng hindi ka kasama" agad namang namuo ang luha niya. "Totoong nagalit ako" dagdag nito saka pinunasan ang luha deretyo lang itong naka tingin saakin ng may pag papaintindi "Pero ng makita ko kung gaano siya nagsisi anak dinaig pa niya ako na animo ay siya ang nawalan ng anak" nangingiting sabe nito "Pinag tatabuyan ko yan sa burol mo sa bahay sa kahit saang lugar pero hindi ako tinigilan aniya yun na lang daw yung magagawa niya para makabawi kahit papaano sayo ay yung alagaan ako"
"Ginagawa niya yon dahil na guguilty siya"
"Hindi niya kailan man iyon itinanggi, kasalanan ko kase kasalanan ko, yun ang lagi mong maririnig mo sakaniya"
Hindi ko alam kung bakit sinasabe niya pa ito saakin.
"When you forgive, you heal"
"Hindi yun ganon kadali ma"
"Dahil mahal mo siya" nanlaki naman ang mata ko sa paratang niya.
"Mahirap magpatawad ng mga mahal naten"
"Hindi ko naman siya mahal" sabe ko saka nagbaba ng tingin.
"Bakit ngayon ka lang bumalik? Anim taon?" Tanong nito gusto ko namang maiyak agad agad dahil sa emosyong ibinibigay niya.
"Hindi ko po alam kung kaya ko nabang balikan ang buhay ko nuon" nahihiyang sagot ko.
"Pasensya kana ngayon ko lang ata pagsisisihan lahat ng ginawa ko nuon sa papa mo dahil don ay hindi naging maganda ang buhay mo nuon"
"Hindi ganon ma" agad na sabe ko.
"Sa loob ng anim na taon naisip mo bang kumustahin ako?" Tanong niya na lalong nagpaiyak sakin, gusto ko siyang lapitan pero nahihiya ako.
"Wag kang mag alala inalagaan nila ako lalo na ni Jasiel" sabe nito bakit ganon nalang ang ginawa ng lalaking yon.
"Kung mawawala man ako sa mundo gusto kung hilingin sayo anak na sana kayo ang magka tuluyan." Agad naman nangunot ang nuo ko.
"Ano ba yang sinasabe mo" inis na sabe ko agad naman makikita ang takot sa mukha niya.
"Mas mapapanatag ako kung sakaniya ka mapupunta."
"Bakit ah? Baket parang namamaalam ka?"
Hindi na siya sumagot ng kumatok sa pinto si Harry at agad ding pumasok ng may bit bit na maraming pagkain.
Sabay sabay kaming kumain nagpa kwento lang si Mama kay Harry ng kahit ano nuong nasa ibang bansa kami, madalas ay binabanggut niya ang pangalan ng mga De silva kaya nanggigil akong hawak ang tinidor.
Ng hapon na yon ay sa bahay kami dumeretyo ni mama nag paalam lang ako kay Tito Antonio na dito na muna, umuwi narin si Harry sa penthouse, sinubukan ko siyang ayaain mag stay dito pero ayaw niya kaya hindi kuna pinilit.
Pumasok ako ng dati kung kwarto pinalinis na ito kanina, mula sa kisame kurtina ay walang bakas ng mga naiwan ko nuon. Binuklat ko ang drawer ko at nakita ang isang piraso ng sketch na punit na nag flashback saakin ang paborito kung disenyong Moon neclace na mayroong amethyst stone dahil yung ang birthstone ko at mahilig naman ako sa Moon. Wala na siya sa Shop so ibig sabihin ay nuong nawala ako ay ibinenta na nila?
Gusto kung makuha ang original copy non paniguradong napaka ganda non.
"Chandria anak" tawag ni mama mula sa labas.
"Ano yan" tanong niya sa hawak ko
"Yung sketch ko dati" sagot ko.
Nagpalipas lang kami ng oras tsaka kami natulog, naisip ko kung nasan si papa pero hindi kuna tinanong pa mukha namang iniiwas ni mama pag malapit na don ang usapan.
Nasa bahay lang kami magdamag nagpadala si Harry at tito Antonio ng mga Doctor pero nagtataka ako kase hindi sila pumupunta. Nakakatanggap ako ng mga tawag sakanila mga pangangamusta.
"Bakit kaya hindi sinasagot ni jasiel ang tawag ko" tanong ni mama agad naman ako napa bunting hininga.
"Dati naman ilang ring lang ay sasagot na iyon wala rin akong natatanggap na tawag mula kula Terrence."
"Baka busy ma" sabe ko habang nag sasalin ng tubig.
Panay ang tanong niya sakin gusto kung mairita sa kakatanong niya kay jasiel nandito naman ako pero bakit siya ang laging hinahanap? Ganon ba talaga siya kalapit sa lalaking yon.
"Tawagan mo kaya" nahihiyang tanong niya.
"Ma" angil ko
"Oh e bakit?" Nanunuksong tingin ang binigay niya sakin.
"Yung si Harry ba e mahal mo?" Seryong tanong niya habang nakatingin sa labas ng sala.
"Oo" sabe ko.
Totoong mahal ko si Harry pero hindi ko alam kung hanggang saan iyon, napaka bait niya sakin ako ang lagi niyang inuuna bago ang iba.
"Si jasiel?" Malungkot na tanong niya.
"Ma" hindi na ako nakapag pigil ay nasinghalan ko siya.
"Wag kayon umasa na mamahalin ko yung lalaking nagpahirap saken." Inis na sab eko saka ako umakyat narinig kupang tinawag niya ako pero hindi nako sumagot.
Inis akong nahiga sa kama kahit anong pilit ko ay hindi parin ako makatulog kaya naisipan kung mag ayos nalang ng mga damit, nauna kung sinalansan ang laman ng maleta ko bago binuksan ang cabinet agad akong napatitig sa isang malaking kahita. Hindi pamilyar sakin ang lalagyan ito kaya naiisip kung baka kay mama to.
Binuksan ko ng dahan dahan saka ko tinanggal ang telang nasa unahan nito, nagulat ako ng makita ang Moon necklace na gaw ko nuon, si Mama ba ang kumuha nito? Alam niya bang pinagawa ko ito? Ako lang naman saka ang manager ang may alam na pinagipunan ko ito nuon baho ko ipa guhit ng ganito. Nangigiti akong tinitigan ito nabundol ko ang isang sobre sa ilalim ng kahita kaya nalaglag at agad ko din itong pinulot at binasa ang harap.
"Take your time, don't worry.
I'll wait forever, if that's what
it'll take for to forgive me...."
Don't forget to vote and
follow, to those messaging me thank you for appreciate my works kahit minsan feeling ko wala namang kwenta nagagawa ko hehe Thank you😘
BINABASA MO ANG
Redeem by Love (Kara Sevda series #1)
Romancekinalakihan niya. Namulat siya sa papanakit ng kaniyang ama sa hindi niya mahulaang dahilan ngutin ang lahat pala iyon ay dahil sa lalim ng sugat na dulot ng makasariling kagustuhan ng kaniyang ina. Hindi niya inaasahan mababago ng panandalian ang...
