Jasiel's POV
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ng makita ko si Celine sa labas n classroom namin matapos ng pag labas ni chan.
Umiiyak siya sa harap ko ngayon kung nuon maiinis ako sa sarili ko dahil ako ang dahilan ng pag luha niya, pero ngayon kahit aluin siya ay hindi ko magawa.
"Jasiel pangarap ko yon, hindi nalang naman para sakin yon para saten gusto kung mag tapos sa ibang bansa"
"Nung nag desisyon ka para sa pangarap na yan kasama bako?" Hindi siya naka sagot, malakas akong bumuntong hininga saka tumingin sa kawalan masakit parin pala nabawan pero meron parin pala.
"Natanggap kuna na tinalikuran moko, umalis ka na para bang walang iiwanan"
"Dahil hindi ko kayang magpaalam alam kong hindi ka papayag"
"That's bullshit" inis na sigaw ko sakaniya.
Buti nalang walang gaanong tao sa botanical garden kasam namin si maicy at hubert kanina pero umalis din para makag usap kami.
"Alam ko nasaktan kita, kaya nga umuwi ako para magpaliwanag sayo dahil hindi muna ko kinakausap para kung mababaliw kakaisip kung ano bang ginagawa mo" umihikbing sabi niya
"Then embrace the consequence" walang ganang sabi ko saka siya tinalikuran, hindi kita kayang makita ng ganyan kahit anong galit ko hindi ko maiintagging may nararamdaman padin ako.
"Jasiel" habol niya hinawakan niya ako sa braso kaya nilingon ko siya. Ito yung babaeng una kung minahal. Pinunasan ko luha niya saka inayos ang kauntin gulo ng buhok niya.
"Go home, we still have class I don't wanna hear your explanation dahil naiintindihan ko hindi mo kailangan humingi ng tawad dahil may pangarap ka" malamig na sabi ko saka siya tinalikuran nakasalubong ko naman ang umiiyak na si maicy alam kung nandyan lang sila sa paligid nakikinig samin kaya ganito ang reaksyon niya.
"Ayusin mo sarili mo maicy baka makita ka ni chan na umiiyak magtanong pa" Seryosong sabi ni hubert
Pumasok kami ng canteen naabutan ko namang naglalapag ng pagkain sa Terrence sa table habang si chan naka upo bahagya pa itong nakangiti sakniya na para bang may nakatuwa itong sinabe.
Nag tama ang paningin namin ni Chan ng pag pasok agad akong nag iwas ng tingin at umupo sa tapat niya. Tahimik na sana ang pagkain ng magtanong si Terrence.
"Where is she?" Tuloy niya kay celine mabulong lang.
Hindi ako sumagot
"Jasiel" sabay sabay kaming napalingon sa entrance ng umalingawngaw ang boses ni Celine palapit siyang umiiyak, sinabing wag ngayon. Nilingon ko muna si chan bago siya hinarap please wag ngayon wag sa harap niya.
"Ano nanaman ba celine?" Inis na tanong ko
"Baby please I'm sorry" nabasag ang boses niya.
Pinag sabihan siya ni terrence na wag ngayon dahil may susunod pa kaming klase bahagya siyang kinalma ni maicy nilingo ko si chan pero wala na siya hindi ko man lang naramdaman ang pag alis niya. Agad akong lumabas para habulin siya sa hagdan
"Chan" tawag ko saka hinigit ang palapulsuhan niya humarap siya sakin.
"Bakit?" Tanong niya saka ako nginitian hindi ko alam kung bakit yung nakaramdam ako ng sakit sa ngiti na yon.
BINABASA MO ANG
Redeem by Love (Kara Sevda series #1)
רומנטיקהkinalakihan niya. Namulat siya sa papanakit ng kaniyang ama sa hindi niya mahulaang dahilan ngutin ang lahat pala iyon ay dahil sa lalim ng sugat na dulot ng makasariling kagustuhan ng kaniyang ina. Hindi niya inaasahan mababago ng panandalian ang...
