Serendipity: Unearth My Fate

Chapter 27

Either of them have killed my grandmother? Of all people, bakit si Eli o si Dylan pa ang hahatulan na salarin?

I can't imagine they could do such things --- lalo na sa akin. They are both important persons in my life, but after what the private investigator have said, hindi ko na alam kung ano ang mararamdaman ko.

Kanina pa ikot nang ikot sa kawalan ang utak ko para isipin ang dahilan nilang dalawa para gawin 'yon, pero walang pumapasok sa utak ko. Ayokong maniwala na isa nga sa kanila ang may gawa, pero kasi nagsalita na ang ebidensya.

"Are you okay?" habang naglalakad patungo sa bus stop, Delancy started talking.

I shook my head. "How could I feel okay after knowing the truth?" Nang makarating sa bus stop ay nanghihinang napaupo ako roon. 

"Okay lang 'yan, Magi. Sometimes, it's okay not to be okay. 'Wag mong pilitin ang sarili mo na 'wag ilabas 'yang bigat ng nararamdaman mo." Nakikinig ako sa sinasabi niya, but my gaze stuck on the endless road. "Hindi ko rin lubos mapaniwalaan 'yong sinabi ng private investigator. Ako man ay ayaw maniwala, but if ever he was telling the truth, you have to face it."

Malamang totoo ang sinasabi ng private investigator dahil 'yon ang trabaho niya --- ang alamin ang katotohanan sa likod ng isang libong kasinungalingan.

"Ang hirap lang kasing i-process sa utak ko ang lahat, Delancy. Hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko, e.

Bakit naman nila 'yon gagawin sa lola ko? Alam naman nilang mahal na mahal ko si lola, so ang labo naman siguro na gawin ng isa sa kanila ang gano'ng klaseng bagay.

They've mean so much to me, kaya siguro ang hirap para sa akin na tanggapin. Ang sakit lang kasi, 'yon pang tao na lubos kong pinagkakatiwalaan, sila pa 'yong taong maghahatid sa akin sa kalungkutan."

At this moment, I let myself cry my agony out. There's no reason for me to hide how I feel right now. Iyakin naman talaga ako. Siguro kahit ano'ng gawin ko, e hindi na 'yon mababago pa.

"Hindi ka nag-iisa, Magi. We're always here for you, no matter what.

Sana hindi mabawasan ang tiwala mo sa amin just because one of your friends betrayed you for murdering your grandmother."

I just leaned my head on her shoulders and began to imagine things that aren't possible to happen. How I wish everything would come back to normal, where I was free and happy --- walang problema na iniintindi.

Regarding what Delancy has said, I don't know if I would be able to put all of my trusts on them just like before.

After what happened, I should trust no one, but only myself.

---

Nang makarating sa floor kung nasaan ang unit ko, hindi sinasadyang napatingin ako sa kaharap na unit ng akin. It was Dylan's personal space, so I walked towards and clicked the doorbell button.

Mariin kong pinagpipindot ang doorbell button nang hindi pa rin bumubukas ang pinto. I don't know what just happened to myself but unintentionally, I did something horrible I didn't expect I could do.

Dala siguro ng sobrang init ng ulo, binasag ko gamit ang sapatos ko na may takong ang salamin kung nasaan ang fire extinguisher. Kinuha ko 'yon and immediately came back in front of Dylan's unit para ipukpok nang malakas sa pinto niya ito.

Nagdulot ng yupi sa bakal na pinto ang pagpukpok ko ng fire extinguisher at papalo pa sana ako ulit nang bumukas na ang pinto.

Dylan welcomed my eyes by his gorgeous naked chest, may kasama pang abs, while a piece of towel was covering his little weapon down there.