✔ | IMPERIAL FLOWERS BOOK 2: Guia, The Dancing Lotus Fairy

Chapter 8.1

GABI na at unti-unti nang naglalabasan sa kalangitan ang mga bituin pero hindi pa rin maisipan ni Guia ang umuwi. Naroon siya sa tagong bahagi ng park na madalas nilang puntahan ni Lexus kapag gusto nilang mag-usap nang masinsinan. Kanina pa siya naroon mula nang umalis siya sa school pagkatapos ng performance ng Theater Club. Hindi na siya sumama sa after-party dahil gusto muna niyang mapag-isa at nang makapag-isip-isip dahil sa mga nangyayari sa kanya sa mga sandaling iyon.

Iniwan muna niya sa clubhouse ang basket ng bulaklak dahil ayaw niyang iuwi iyon sa bahay. Baka mamaya ay kung ano pa ang masabi ng kanyang ina. Tutuksuhin lang siya niyon at sasabihan siya na himala at nagkaroon na siya ng pagkakataong mag-entertain ng lalaki pagkatapos ng nangyari sa kanila ni Jeric.

Yes, she finally acknowledged the fact that Lexus managed to penetrate in her life in ways she didn’t expect. At sa maikling panahon na magkasama sila, may mga bagay pa siyang hindi nalalaman tungkol dito. Hindi pa sapat ang katotohanang nalaman niya tungkol sa pagiging magkapatid nito at ni Mirui. Aaminin niya, ikinagulat niya iyon. Sino ba naman kasi ang mag-aakala na ganoon pala ang namamagitan kina Mirui at Lexus? 

Gusto niyang lubusang maintindihan ang sitwasyon. Pero malabo pa yatang mangyari iyon lalo na kung ganito namang nahihirapan siyang i-approach ang lalaking iyon. At kapag ito naman ang lumalapit sa kanya, hindi niya mahagilap ang sariling tinig at hindi siya makapag-isip kung ano ang dapat niyang sabihin.

“Hindi dapat naglalagi ang magandang babaeng katulad dito sa mga oras na ito,” ani pamilyar na tinig 'di kalayuan sa kanya.

Saglit siyang natigilan bago nag-angat ng tingin. Lihim siyang napasinghap kasabay ng pagbilis ng tibok ng kanyang puso nang makita ang paglapit ni Lexus. Kahit may kadiliman na ang paligid, hindi pa rin maikakaila na isa ito sa pinakaguwapong nilalang na nakilala niya. Well, all of the Falcon Knights possessed their own charm and appeal to the people, especially to the girls.

“Ano’ng ginagawa mo rito?” sa halip ay tanong niya nang tuluyan nang makaupo ang binata sa tabi niya.

Hindi niya maintindihan kung bakit bigla siyang nakaramdam ng panlalamig kaya awtomatikong niyakap niya ang sarili kahit nakasuot naman siya ng jacket. Pero manipis lang pala ang suot niyang iyon kaya wala ring silbi sa nag-uumpisang paglamig ng panahon.

Ikinagulat na lang ni Guia kalaunan ang ginawa ni Lexus na pagpapatong nito ng varsity jacket sa kanya. Napatingin tuloy siya rito.

“Huwag mo akong tingnan nang ganyan, Guia. Ayoko lang na magkasakit ka,” ani Lexus na may ngiti. Saglit nitong tiningnan ang kabuuan niya na ikinailang naman niya pero panandalian lang iyon. “My jacket looks good on you.”

Kahit napangiti sa sinabi ng binata, hindi pa rin niya napigilang mag-blush. Pasalamat na lang talaga niya at may kadiliman na sa lugar. Tanging ang ilaw na nagbibigay-liwanag sa lugar na iyon ay ang street lights sa paligid. May dalawang street lights na malapit sa kinauupuan nina Guia at Lexus.

“Ano ba talaga ang ginagawa mo rito? At saka bakit hindi ka nakarating sa play?” malungkot na usisa ni Guia.

Huminga ng malalim si Lexus at tumingala sa langit. “May mga bagay lang akong kailangang asikasuhin nang personal. At saka… ayokong ma-distract ka sa performance mo.”

Ha? Ma-distract? Paano naman mangyayari iyon? “Hindi kita maintindihan, alam mo ba 'yon?” Ang dami talagang sinasabi ng lalaking ito na nagpapalito sa kanya.

Pero nginitian lang siya nito. Hay… Kailan ba mangyayaring hindi siya matutulala sa lalaking ito kapag bigla-bigla na lang itong ngingiti nang ganoon?

“I’m sorry kung hindi ako nakapunta,” hinging-paumanhin ni Lexus.

“Okay lang 'yon. Hindi mo naman kinumpirma na pupunta ka, eh.. At saka naalala ko na hindi ka rin uma-attend sa performances ni Mirui mula pa noon.” Siya lang naman kasi itong umasa, eh. 'Yan tuloy, na-hopia pa siya.

“Hindi totoong hindi ako uma-attend ng mg performance ni Rui. Hindi lang talaga ako nagpapakita sa kanya dahil ayokong ma-distract siya. Alam ko kung gaano kahalaga sa kanya ang performances na ginagawa niya. Ginagawa niya ang lahat para patunayan sa lahat na kaya niyang higitan sina Mama’t Papa,” paliwanag ni Lexus. “How did you like my gift, by the way?”

Kumunot ang noo ni Guia. “Gift?” Agad na nanlaki ang mga mata niya nang maalala ang bulaklak at ang watercolor painting. “You mean, ikaw si Lewi?”

“Sa tingin mo, saan ko kinuha ang nickname kong iyon, ha?” nangingiting balik-tanong ng binata.

“Sa first two letters ng given name mo na Lexus Willard,” nakalabing sagot niya. “Nakakainis ka! May pa-nickname-nickname ka pang nalalaman diyan. Hindi mo na lang inilagay nang diretso ang pangalan mo. Hindi na sana ako nahirapan pa rito’t napapaisip kung kanino nanggaling iyon.”

“I guess surprising you was a success, then.”

Kung alam mo lang, aniya sa isip at saka inilabas sa dalang shoulder bag ang framed watercolor painting na nanggaling pala kay Lexus. “A girl holding a lotus flower, huh?” Tiningnan niya ang binata nang may ngiti. “Thank you so much.”

“I’m glad you liked it.”

“Liked it? I love it!” bulalas niya. Agad niyang natutop ang bibig nang ma-realize kung ano ang nasabi niya. “Sorry. Natuwa lang talaga ako. Hindi ko kasi akalaing may ibibigay ka sa akin na ganitong klaseng regalo. Pero bakit ito?” Kiming ngiti ang kasunod niyon kapagkuwan.

Lexus showed off his once in a blue moon charming smile. “Sinabi ni Rui na iyan ang pinakatitigan mo sa lahat ng mga ginawa ko nan aka-display sa bahay. Kaya sa 'yo na iyan.”

Napatulala na naman siya dahil doon. Maging ang puso niya ay nag-react nang makita iyon. Pero wala na siyang pakialam doon. At least sa puntong iyon, sigurado na siya sa isang bagay.

She wanted to be the reason for him to show that smile on his handsome face. She wanted to show to this man how much she loved him. Kung paano mangyayari iyon, bahala na. Ang mahalaga, sigurado na siya sa sarili niya na mahal na nga niya si Lexus.

At wala nang makakapagpabago niyon.