Ja tylko tłumacze, autorem jest @goddamnitshigaraki
link do autora: https://www.wattpad.com/user/goddamnitshigaraki
link do opowieści: https://www.wattpad.com/story/157277770-better-together-neito-monoma-x-reader
Jesteś dziewczyną, która chce być...
Zostały dwie godziny do tańców, a Kendo wariuje. Postanowiłam pomóc Kendo przy makijażu, co się nie powiodło.
- Kendo, wdech i wydech - mówię.
- Co mam mu powiedzieć? - pyta.
- Cóż, rzuć jakiś tekst na podryw, wszyscy chłopacy to lubią - mówię z rękami na biodrach, dumna jak zawsze.
Dąsa się.
- Co ja z tobą zrobię, [Twoje nazwisko]? - mówi.
Śmieję się.
- Nie włożysz sukienki i nie przygotujesz się? - pyta.
Nadal mam na sobie spodnie dresowe i koszulkę.
- Kendo, założenie sukienki nie zajmuje mi godziny, a ja nie robię nic specjalnego z swoimi włosami, to tylko tańce - mówię bawiąc się jej włosami.
Sapnęła.
- [Twoje nazwisko], nie oglądałaś filmów Disneya?
Rzuciłam jej dziwne spojrzenie.
- Kendo idę z przyjacielem, a nie z księciem - powiedziałam.
- Kto jest szczęściarzem? - uśmiechnęła się.
Rumienię się.
- Ech, znasz Shinso z festiwalu sportowego? - Pytam.
- Naprawdę? Myślałam, że wybrałaś Monomę i... - zaczęła.
Kaszlę.
- PFF, KENDO, DLACZEGO MYŚLISZ O TAKICH RZECZACH? - krzyczę.
- Nie wiem... Wydaje się, że lubicie siebie nawzajem - uśmiecha się.
Kręcę głową z niedowierzania.
- Nie - powiedziałam i wyszłam z pokoju.
Kendo nie wie o czym mówi. Ja i Monoma? Nie ma mowy. Weszłam do swojego pokoju, żeby wziąść sukienkę, którą wybrałam. Wiem, że to przesada, ale Kendo nalegała, żebym to założyła, ponieważ powiedziała, że wiele dziewczyn z klasy będzie miało, sukienki w takim stylu.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Wsunęłam się w sukienkę mając nadzieję, że będzie pasować, co się udało, hura.
Przeczesałam włosy i ułożyłam je [dowolny sposób jaki chcesz]. Patrzę w lustro i sprawdzam godzinę. Była szósta trzydzieści. Jeszcze tylko pół godziny do przyjścia Shinso. Zakładam granatowe szpilki, bo chcę wyglądać dobrze, chociaż czułam się wyjątkowo nieswojo. Sprawdziłam się jeszcze raz i wyszłam z pokoju.
Poszłam do głównego pokoju, aby zobaczyć wiele zdenerwowanych ludzi. Bardzo zdenerwowanych.
- WYGLĄDACIE TAK DOBRZE! - krzyknęłam.
Wszyscy zwrucili się w moim kierunku.
- Wyglądacie tak, jakbyście ukradli coś bezcenegk z mozeum i uszło wam na sucho - mówię podekscytowana.
