"Alya enseni kanatıyorsun."Gözlerim Yağız'ı bulunca beni izlediğini fark ettim eli saçlarımın arasından ensemi bulmuştu."Ensen hep tırnak izi dolu Alya."Elime bakınca Tırnaklarımın kan olduğunu fark ettim ama canım hiç yanmıyordu.
Senin canın hiç bi...
Elbisesini içinde bi melek gibi görünüyordu.Şatonun karanlık koridorlarında ilerlerken tedirgin değildi hiç.Buraya ait gibi görünmese de ruhu buraya bi sempati besliyordu.
Çünkü karanlığa aşıktı...!
Koridorlar beyaz topuklu ayakkabıların sesleriyle inlerken yeni bi keşif bulmuş gibi meraklıydı Ariel..!
Bir sofra ve karanlığın ta'kendisi belirdi önünde...
Elbisesi çok güzeldi...!
Çünkü o elbise ona karanlıktan bi hediyeydi...!
Karanlık çok güzeldi...!
Çünkü ona mükemmel olduğunu hissettiriyordu...
Ve karanlık çok çekiciydi...
Çünkü ona bahşedilen sima Ariel'in kalbine işliyordu.
Aydınlığın karanlığa tutkusunun bakışlarla elev alması gerekirdi ama onlar farklı renklere izin vermezlerdi onlar sadece birlikte kaldıklarında siyah beyaz olabiliyordu.
Diktatör elevlerden doğardı.
Ama karanlığın hükümdarı sadece siyah...!
Deniz kızı dalgalardan fırlardı.
Ama Ariel sadece beyaz...!
Karanlık aydınlığa ihtiyaç duyuyordu ona yaklaştı çünkü o onun kalbine işliyordu.Kalbi ilk defa aydınlanırken Karanlık huzurla kalbine onu bastırdı.
Onun ışığını içine almak istiyordu...!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aydınlığı, içinde taşımaya bak.İşte, o zaman karanlıkta bile yolunu bulabilirsin.
W.Blake
22.BÖLÜM : OYUNUN EFENDİSİ
"Ben açman...!"dedim fısıldayarak.Cenk bana tuhaf tuhaf bakınca "Geleceğini söyledim...!"dedi ve bi adım atıp benden uzaklaştı ama hemen bileğinden tutup kol değneklerimin yere düşmesine neden oldum."Delirdin mi!"diyip bana tekrar dönünce güldüm çünkü ayağımın üstüne bastım sanmıştı ama alçılı ayağımı havada tutuyordum.Ben bu bacağı yolda bulmadım tabiki anacım...!
"Aranızda ne varsa çözmen için yanında duracağım burada kalmak istiyorsan da okey anladın...?"diyince kafamı sallayıp bi şeyi takılır gibi"Okey ne ya...?"dememle şaşkın bi gülüşle bana baktı."O kadar kötü demek."dedi ve ofladı.Ben bi şey demeye kalmadan kapıya doğru gitti ne o kadar kötüydü ki...?
