"Alya enseni kanatıyorsun."Gözlerim Yağız'ı bulunca beni izlediğini fark ettim eli saçlarımın arasından ensemi bulmuştu."Ensen hep tırnak izi dolu Alya."Elime bakınca Tırnaklarımın kan olduğunu fark ettim ama canım hiç yanmıyordu.
Senin canın hiç bi...
Kitabın kendine özgü jenerikleri: ●The Amazons-Doubt It ● Wolf Alice-Moaling Lisa Smile
●Daniel Paterok-Echoes
Özellikle paylaştığım müziği dinleyebilirsiniz ;)
İyi okumalar!
_______________🌊🌊🌊_______________
Güzelliğinin farkına var güzel deniz kızı.
Çünkü zaman o kadar çalkantılı ve o kadar hızlı geçiyor ki göz açıp kapayıncaya kadar hepimiz tozlu sayfalar arasında küflenip unutulan satırlar olarak kalmaya başlıyoruz.
Kendi bilinç altımızın karanlık yollarında o kadar çok engebe ve o kadar çok kavşak var ki o gidilen yolun uzunluğu; saliseler, saniyeler, dakikalar, saatlar ve günler, haftalar, aylar hatta yıllar alıyor ömrümüzden.
Sen yinede güzelsin deniz kızı.
Sana bunu söyleyen tutkunun olan, karanlığın sisli yollarında sana elini uzatan ve seni karanlıkta sıkıca saran efendin. Sana hükmedemeyen ama seni daima karanlık bir duvarın ardında saklayıp koruyan efendin.
Zamanın ötesinde geçen dakikalarda bile seni sevgisinin karanlık duvarları arasında güvende tutuyor aynı senin yaptığın gibi o da seni kolları arasında herkesden koruyup kolluyor.
Dakikalarca belki yıllarca ama daima...!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güzel hep güzeldir, zamanın önemi yoktur.
Eugene Delacroix
II.SEZON 41.BÖLÜM : KIRIKLAR VAR
Umarım öfkemin bir yansımasını gözlerime tutmuyorlardır çünkü bunun bana kin ve nefretten çok rahatsızlık verdiğinden bir haberler. Yada sadece hoş bir karşılamanın bu şekilde yapılacağını sanmışlardır fakat hiç de hoş olmadığını söylemeden edemeyeceğim. Kesinlikle rezalet bir karşılamaydı.
Şaşkınca açılmış gözlerimin tam ortasında duran ve kokusunu çok net burun deliklerime veren o bir tane üç harfli bile benim bütün savunma mekanizmamı ortaya çıkarmamı sağlamıştı. Çok şükür sırtımı bir yay gibi arkaya gerebilmiştim bu yüzden savunma mekanizmama teşekkür etmeliydim çünkü gözümün önünde duran üç harfi o şey eğer kendimi arkaya germeseydim direk suratıma çarpabilirdi ve bu durum benim için patlama noktası demekti.
Son sınırım da olabilir ama o şeyin bana dokunamamasına şükrettim ve o üç harfliyi tutan ellerin sahibine tuhaf bakışlar attım. Şimdi karşımda gördüğüm adam Polat Alemdar mıydı? Peki bu giysiler ve bana tuttuğu bu üç harfi şey üstüne üstlük bu kurtlar vadisi fon müziği ne alakaydı lan!
