"Alya enseni kanatıyorsun."Gözlerim Yağız'ı bulunca beni izlediğini fark ettim eli saçlarımın arasından ensemi bulmuştu."Ensen hep tırnak izi dolu Alya."Elime bakınca Tırnaklarımın kan olduğunu fark ettim ama canım hiç yanmıyordu.
Senin canın hiç bi...
Deniz kızı korkuyor karanlığın efendisine olan aşkından.
Karanlığın efendisi gülümsüyor acısını görmezden gelip aşkla.
Ariel kalbine dokunuyor...
Boşluk olan bedenine...
Karanlığın efendisi ölüyor ama son kez konuyor dudaklarına...
Deniz kızı ve Ariel bağırıyor ve ölüler susuyor acılar yokoluyor ve deniz duruyor.
Karanlığın efendisi karanlık döküyor...Diktatör deniz kızına dokunuyor.
Can veren gözyaslarına bakarak.
Dünya'yı susturuyor son sanileyer ve Zaman duruyor hayatta...
Yasam duruyor ama zaman devam edemiyor yaşam uğruna...
Savaş duruyor ama yaşam devam ediyor deniz kızının uğruna...
Karanlık ölüyor ışığı tutunurken.
Işık ölmesin diye...
Can veriyor ruhunu ışığa teslim ederek...
Yaşamı durdurup...hayatı öldürerek...
Sevdiği için...
Ama ne ondan vazgeçti ne de yuvasından.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fırtınanın şiddeti ne olursa olsun, Martı sevdiği denizden asla Vazgeçmez.
Alfred Copus
33.BÖLÜM : DİRENİŞ SADECE SENSİN
Mübarek labirente falan mı düştüm ben...!
Çıktığım odadan sonra düz beyaz ve sarı renkte olan koridorlarda bi sağa bi sola gidip duruyordum ama koridorun yolları birbirine o kadar benziyordu ki nere nereye çıkıyor buradan 2 defa mi geçtim çözemediğim için yeminle tırlatmak üzereydim.
"Ulan katilcim at mı oynatıyorsun nerelere getirdin beni...!"diye öfke ve bunalmışlıkla derin bi nefesi dışarı verdim.
Adam işi biliyor.
Ne demezsin!
Koridorun ilerisine doğru giderken tam sağa dönmek için adım atacaktım ki oradan 2 kişinin konuşma seslerini işittim ve kendimi duvara sessizce yaslayıp onları kulağımın el verdiği kadarıyla duymaya çalıştım.
