"Alya enseni kanatıyorsun."Gözlerim Yağız'ı bulunca beni izlediğini fark ettim eli saçlarımın arasından ensemi bulmuştu."Ensen hep tırnak izi dolu Alya."Elime bakınca Tırnaklarımın kan olduğunu fark ettim ama canım hiç yanmıyordu.
Senin canın hiç bi...
Hayat bir film şeridi gibiydi.İzleyerek bir şeyler öğrenir ve kendini geliştirirdin.
Ama köle hep bundan yakınıp dururdu"Keske doğmadan önce senaryoyu bi' okusaydık iyiydi...!derdi.
Ve haklıydı da hiç kimse bu kadar nefret ve öfke ile bir arada kalmaktan haz etmezdi.
Bu yüzden de Diktatör bizzat bu köleyi huzuruna çağırmaya karar verdi. Onun bu kadar nefret ve öfkeyi neden kendine topladığını sormaktı amacı ama köle sanki onu umursamıyor ve Kendi kendine konuşuyordu.
Anlamıyorum ben bu hayatı!Neden bu oyunu oynamak zorundayım seçim hakkım neden yok!
İşte o an diktatör bu kölenin ne dediğini daha iyi anlamıştı.
O hiç bir zaman öfke getirmemişti çünkü hayat onu öfke ve kine teslim etmişti!
O köle hayata kızıyordu!
Hayat onu ağlatıyordu,Konuşmaktan yorulmasını sağlıyor ve yaşamasını istiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayat bana; İnsanların gülemediği için ağladığını, Susamadığı için konuştuğunu, Ölemediği için yaşadığını öğretti.
Bob Marley
8.BÖLÜM : BİLİNMEDİK NUMARA
Bu telefonu ne çabuk çözdün kızım !
Ne alaka ses birkaç saattir çözmek için uğraşıyorum 80 yaşında değiliz heralde 17 yim daha tabi çözeceğim.
O değil de ulan nerde şu Jason'ın numarasının olduğu kağıt bulamadım bir türlü.
"Ne arıyorsun sen ya?"Koltuğun altına eğilmişken Ece bana sesleniyordu."Bir kağıt vardı pantolonumdaydı ama pantalon da etrafta yok."diye homurdandım eğildiğim.yerde."Koltuğun altında mı arıyorsun!"dedi şaşkın bir ses tonuyla ve o böyle diyince benimde kafamda ki ampul daha yeni yanmıştı."Doğru ya kağıt pantalonda bende salak gibi kağıt arıyorum...Sen niye uyarmadın beni mübarek!"diye Ece'ye kızıp odaya doğru ilerledim o da arkamdan bağırıp"Ruh hastasımısın be nerden bilebilirim salak!"dedi.Bileceksin anacım!
Odaya girip pantolonumdaki numarayı alıp yatağa oturdum ve numarayı telefona kaydettim ve Jason'ımı aradım.Telefon çalmaya başlayınca onun o tatlı sesini duydum ve"Kartal!"diye bağırdım sevinçli bir ses tonuyla.O sırada Ece"Bağırma lan!"diye kükredi ama onu önemsemedim."Güzelim napıyorsun sen ya."diyen telefondaki Jason'a geri döndüm ve yatağa kendimi atıp bacak bacak üstüne attım."Hemen dökül Kartal ne buldun merak ediyorum."dedim.Jason beni hiç bekletmeden."Araç senin yaşadığın yerdeki sarı bir binaya girdi kaçıncı kat bilmiyorum ama yolda çocukları götüren adamlar 20,25 yaşında gösteren bir adamla karşılaşınca adam onları durdurmaya çalıştı belli ki ufaklıklar o adamı tanıyor."diyince hemen yatakta doğruldum."Bu Yağız olmalı yaşına göre hep büyük göstermiştir...eee sonra?"diyince."2 adam çocukları tutup götürdü şöför ve diğer adam ise O adamı aracın arkasına attılar tabi biraz hırpaladılar orası ayrı ve daha sonra biri bir telefon görüşmesi yaptı."dedi.Heyecandan küçük dilimi yutacaktım neredeyse...!"Katille görüşmüştür...eee sonra."Dedim baya heyecanlanmıştım."İste adamı da alıp gittiler kızım aracı yine takip ettim ama adamı baya uzakta bir yere götürdüler sana aracın gittiği yolu konum olaraj mesaj atacağım."dedi mutluluktan 32 diş sırıtmaya başlamıştım.
