The Girl Who Can't Confess (Book 1)

TGWCC XXXII- I Like You

"Ano ba kita para pangaralan ako kung anong kinakain ko? Ano ba kita?" Diretsong tanong ko sa kaniya.

Naguguluhan na rin ako sa mga ginagawa niya lately. Siya lang ang pinayagan kong lalaki na nakikipag-flirt sa akin na masamahan o makasama ko sa ganito. Well, if he calls it a flirty thing.

"Gusto kita, okay?" Sabi niya sa seryosong tono. Tiningnan ko ang mga mata niya at sinsero 'yon.

"Gusto mo lang naman ako, hanggang doon lang 'yon. Huwag mo akong limitahan as if you're my boyfriend." Because I'm starting to fall for you and everything that falls might broken.

And I'm afraid of it, I'm afraid to be broken into million of pieces.

Hinawakan niya ang kamay ko at nakaramdam ako bigla ng kuryente doon. May kung ano rin sa tiyan ko nang hawakan niya ang kamay ko. Binitawan ko ang fries na hawak ko at saka seryosong tiningnan siya, tinatantya kung ano ang nakatago sa likod ng kanyang mga galaw. But all I can see in his eyes is sincereness.

"Gusto kita, matagal na. Please, let me prove that I'm not those jerks and womanizer out there. I'm not like them." Seryosong sabi niya at diretsong naka-tingin sa mga mata ko.

Iniwas ko na lang tuloy ang mga titig ko sa kaniya. Do I have a say to that? Ganito ba talaga ang mga nangyayari sa pag-amin ng isang lalaki sa babae? Napaka-akward!

"Finish your food, Mau." Tugon niya at binitawan na ang kamay ko.

Minadali ko tuloy ang pagkain ko ng fries dahil sa kaniya, tinititigan niya lang ako buong minutong kinakain ko ang fries. Halos hindi na ako uminom nang tubig dahil din doon. Hindi lahat napo-proseso ng utak ko ang mga sinasabi niya. May parte sa sarili ko na mabait nga siya.

Pero ano 'yung nalaman ko kay Sharlaine? Muli ay sumagi iyon sa isip ko pero nahihiya akong tanungin siya, wala naman siyang ginagawang masama sa akin.

Nung sa chat lang kami nag-uusap tungkol sa pagka-gusto niya sa akin ay hindi ako naniniwala. I don't believe him unless I can see him sincerely telling me that he likes me. Pero ngayong personal niyang sinabi 'yon sa akin, naniniwala ako.

"Uhm.. h--indi ka na ba p-apasok?" Tanong ko sa kaniya, alas sais y medya na ng gabi at paniguradong nandiyan na rin si Kuya Renz.

Nakakahiya naman kung hindi ko siya papatuluyin? Hatid sundo niya ako sa school namin pero wala kaming relasyon, well friends I guess?

Pakatapos niya kasing umamin sa akin ay hindi na ako muling umumik pa sa sobrang kalituhan at kahihiyan. Ngayon ay hindi ko alam kung paano ko siya papapasukin sa bahay namin.

"Huwag na, gabu na rin kasi." He said and genuinely smiled at me and I can feel again the butterflies on my tummy.

Dali dali na naman niyang binuksan ang pinto sa tapat ko kaya lumabas naman ako. He looks and acting like a boyfriend to me!

"Uhmm. Seryoso ka? Hindi ka na tutuloy?" Tanong ko muling sa kaniya.

Nakakahiya talaga! Bakit ba pinipilit ko siyang pumasok? Parang dati rati, ayaw ko siyang pumasok sa loob ng bahay namin dahil nahihiya ako at baka machismis ako. And I never begged to someone like this, I never did this to Callix, Erin and whoever it is!

"Uhm... S-ana huwag mo kong layuan dahil sa sinabi ko kanina. By the way, magiging busy ako ngayong week dahil sa dami ng activities sa amin kaya hindi ako makakapunta sa school niyo." Sabi niya, and now he's telling me his whereabouts. "Uh, sinasabi ko lang sa'yo 'to. I'm grounded rin kasi and this is my last day." Sabi niya.

"Ah okay. Uhm thanks for the ride, Jack." Sinserong sabi ko.

Parang walang nangyaring ilangan at kahihiyan kanina Cheska Mauricé! Sa wakas nagpasalamat ka rin.