LUCY

Chapter 35

Mga isa at kalahating oras din yung binyahe ko ng marating ko yung address na sinend sakin ni Uncle at nadatnan ko nga sila na animo'y parang nagsasagawa na ng plano. Dale-dale akong bumaba ng kotse at agad silang nilapitan.

"Lucas." Sambit ni Uncle Rodulfo sa pangalan ko nang makita nya ako. "We already have a plan on how we can rescue Lucy." dugtong nitong sabi.

"Tell me, Uncle." Aniya ko.

"You can see that rest house?" Pagtuturo ni Uncle sa bahay na nasa ibaba. Agad ko naman itong binalingan and it was a bit familiar to me. The area of the house, the design of it... 'It's like—it's like the house where we live before?' naguguluhan kong sabi isipan.

"Dyan dinala si Lucy at kung makikita mo maraming bantay yung nasa harap kumpara doon sa likod ng rest house. So, we will take the privilege to attack at the back and after we clear them, Team A will go inside the rest house while the Team B will clear all the area on the front. And you'll be with me on Team A." napatango naman ako sa explanation ni Uncle.

"Ok, I get it." Tugon ko. "Ok. Everyone, let's move now." aniya ni Uncle at pagkuwa'y tahimik kaming bumaba mula sa pwestong kinatitirikan namin.

'We're coming, Lucy. Just hang in there.' Aniya ko sa isipan.

Nang makababa na kami ng pwesto ay agad naman kaming nagtungo papuntang likuran ng rest house samantalang yung Team B ay nananatili sa posisyon nila ngayon.

Pagapang kaming pumasok nang area sa likuran at sa nakikita ko ay merong mga limang tao ang nakabantay dito. Bago pa man kami tuluyang umatake ay sumignal muna si Uncle Rodulfo sa pamamagitan ng kanang kamay nyang itinaas nya sa ere.

Agad na nagsimula ang putukan sa panig namin na ikinagulat naman ng mga taong nakabantay dito sa likuran ng rest house.

I already shoot one man and it only took one bullet for him to die. This is how I get angry, I became a sharp shooter. After a few minutes, we already clear the area.

"Are you alright, Lucas?" agad na tanong sakin ni Uncle. "Don't worry Uncle, I'm fine." Pagtugon ko.

"Good." Nakangiti niyang sabi sakin. "Men, let's move." Dugtong nito.

Agad na din kaming pumasok sa pinto na sa tingin ko ay 'exit-door' dito sa likuran ng bahay. Agad ko namang nailibot ang aking paningin ng makapasok na kami sa loob. 'This house is still the same. Mukang wala pa rin itong pinagbago kahit na ilang taon na ang dumaan. Did Papa purposely preserve this house?' curious kung tanong sa isipan. I separate myself from Uncle Rodulfo at sabay akong nagtungo sa hagdan na animo'y parang gustong-gusto akong dalhin ng mga paa ko sa itaas nito. My heart suddenly beats faster that I don't understand why.

Biglang may sumaging memorya sa isipan ko ng makaakyat ako ng hagdan at kasalukuyang nakatapat sa isang pinto ng kwarto. 'This is the room where I last saw his face.' Mariin kung sabi sa isipan. Maya-maya pa'y narinig kung bigla ang sigaw ni Lucy na ikinapangamba ko ng husto.

"Tama na!" hagulhol nitong sigaw kaya agad kung naisipa ang pinto at ng bumukas ito ay dale-dale akong pumasok sa loob. Bumungad naman sakin ang pasaang muka ni Lucy na ngayon ay nakagapos sa kinauupuan niyang silya. Nagtama ang aming mga mata at kitang-kita ko ang hirap at panghihina na nararamdaman niya ngayon mula dito. At doble-dobleng sakit ang nararamdaman ko ngayon habang tinititigan sya sa ganitong sitwasyon.

Agad kung naitutok ang baril sa taong gumawa ng ganitong kalupitan at kasamaan kay Lucy at tinutukan niya din naman ako ng kaniyang baril.

'I really can't forgive you, Papa.' Nanggigigil kung sabi sa isipan.