One Step Closer. (JEON JUNGKOOK FANFIC) COMPLETED.

CHAPTER 44.

...

LIZHEL'S POV.

Ang babaeng iyun pa rin ang higit na pinipili nya? Why?? Why not me??

Nakakainis ka na Jungkook! Ginawa ko na ang lahat just to love me back and i can't take this anymore!

I need you to be with but how? Natatalo ang lahat ng Alas ko para makuha ka. Kinakailangan mawala ni  Amarra sa buhay mo para hindi na sya maging sagabal sa'tin dalawa.

"Mauna na kayong umuwi Tita!" Inihatid ko siya hanggang sa Airport at bumalik ako kung saan man nakatira sina Jungkook at ang babaeng iyun.

Binalewala lang nila ang pagsugod namin kaya ganito na lang ang gagawin ko. Babantayan ko na muna ang mga kilos nila hanggang sa matyempuhan ko sana ang babaeng iyun na sumisira sa lahat ng gusto ko.

Jungkook is mine. He is mine. Only mine.

Nakita ko syang lumabas at patawid sa kabilang lane kaya tyinempuhan ko ang pagtawid nya. Pinaharurot ko agad ang sasakyan para banggain sya sabay paghinto nang malampasan ko siya.

I saw her with Jungkook's hug. Hindi ko man lang siya nadaplisan kaya lalo akong nanggigigil sa pagmamaneho ko.

"F*ck.. May sa pusa yata ang batang ito!" Panggagalaiti ko pa sa Driver's seat.

"Hey!!" Pagkatok ni Jungkook sa likuran ng sasakyan ko pero nagmaneho na ako palayo para hindi nila ako makilala pa.

Sh*t. Maybe next time i'll do my best to out of her in his world. Not now but i will make it sure.

I don't care about the consequences.

.
.
.
.

...

AMARRA'S POV.

Bigla na lang may sasagasa sa'kin nang liliban sana ako sa kabilang linya ng kalsada. Hindi ko kase pinansin si Ggukie sa biglaan na pagpo-propose nya.

Alam ko naman na napipilitan lang siya na gawin iyun para hindi na ako mag isip sa mga paglilihim patungkol sa kung paano siya itinakwil ng mga magulang niya nang dahil sa'kin.

"Loko yun ah!" Tinig niya nang bumalik kami sa loob ng bahay.

"Kasalanan ko rin naman, hindi ako tumitingin sa dinadaanan ko!" Sabi ko naman.

"Bakit kase bigla kang tumakbo? Ipapakita ko lang naman sa'yo ang singsing na gusto kong isuot mo sa kasal natin! Anyway okay ka lang ba talaga?" Saad niya.

"Gusto mo ng kasal pero hindi mo gustong makipag ayos sa pamilya mo? Niloloko mo ba talaga ako huh Jungkook?" Kunoo't noo ko sa kanya.

"Nagpaliwanag naman na ako di'ba? Hindi sila ang kailangan ko kun'di ikaw! Ikaw at ikaw lang!" Matigas niyang diin sa'kin at heto na naman siya para ikulong ako sa kanyang paligid.

Corner by his two wide arms. Nakaka iritable lang dahil ang sikip na nga ng pamamahay namin ay nagagawa pa nya akong ikulong sa sarili nyang katawan.

"Galit ka na naman! Ayaw mo muna kase akong pakinggan!" Pagsampa niya sa'kin sa lamesa.

"Akala mo ba nakakatuwa yon? Lagi kang pabida sa buhay ko! Nakaka inis ka na!" Niyayabog ko siya sa dibdib nya.

Gusto kong iparamdam sa kanya na nagagalit ako dahil sa paglilihim niya ng katotohanan sa kabila ng mga nalaman ko.

"Sorry!" Sambit nya lang.

"Sorry? Kulang pa iyun sa pang aalispusta ng Mama mo at ng Lizhel na iyun! Kung makapag maliit, akala mo kung sino! Kung lagi din lang naman nilang sasabihin sa'kin kung gaano ako kawalang kwenta para sa'yo baka mas mabuti pang bumalik ka na lang sa kanila!!" Maktol ko pa sa kanya.