Şeker mahallesi ( yeniden)

2.BÖLüm

Arkadaşlar Efe ve Sırma kuzen. Ve hayır akraba aşkı yapmayı düşünmüyorum. Bu yüzden asıl erkek karakter Efe değil.

Bir diğer konu; Evet Sırma biraz çekingen ve özgüvensiz bir kız. Ama unutmayın ki güçsüz kadın, kız yoktur. Sadece o gücü ortaya çıkarmasına ihtiyaç vardır.

Son olarak sıradan bir hikaye değil de biraz kendi tarzımda bir kitap olacak. O yüzden bazı yerler size klişe ve sıradan gelse de mutlaka altında bir sebep, bir kaos vardır unutmayın.

Şimdi iyi okumalar. Bol bol yorum istiyorum canlarım ❤️💜💙🖤.

Umudumu hiç kesmedim ama eskiden belimde olan saçlarım, şu an omzumda.

2.BÖLüm

Çalan alarmı kapatıp yerimde doğruldum. Asla normal uyanmazdım. Gözler çapak, saçlar dağınık olurdu genelde.

Hayır bir insan nasıl manken gibi uyanabilir aklım almıyor. Banyo da işlerimi halledip mutfağa geçtim. Bizim ekip yine ve yeniden bizdeydi.

Hoş gittikleri yoktu ki. Sadece Atakan yoktu bugün. Kısa bir günaydın faslından sonra yemeğe oturdum. Babamın sesiyle gözlerimi ona çevirdim.

"Sırma dün bir yaramazlık oldu mu?"

"Ne tür bir yaramazlık?"

"Sırma herşeyini bize anlatabilirsin annecim."

Diren alayla gülümsedi.

"Yine dikkat çekmek için nasıl bir mağduriyet yaşadın acaba?"

"Diren! Sözlerine dikkat et."

"Yapma baba. Gerçekten dediklerine inanıyor musunuz? Kim üç beş çil için zorbalık yapar ki? Sırma sence de bu numara çok eski de kalmadı mı?"

"İleri gidiyorsun Diren."

"Gidiyorum. Gitmeye de devam edeceğim. Ne yapmayı planlıyorsun Sırma hanım? Daha birinden birşey isteyemez iken gerçekten bana kafa tutabileceğini sana düşündüren ne?"

"Niye benden nefret ediyorsun?"

Yüzünü tiksinti ile buruşturdu.

"Senden nefret bile etmiyorum."

Dolan gözlerimi kırpıştırdım. Ben ona ne yapmıştım ki?

"Ben sana hiç bir şey yapmadım."

"Yaptın! Hâlâ da yapmaya devam ediyorsun. Bu güçsüz halinden nefret ediyorum!"

"Diren sakin olur musun? Güçsüz olması sana nasıl bir zarar veriyor ki?"

"Ben gayet sakinim. Aptalsın Sırma! Koca bir aptalsın. Kendi kendini bitirecek kadar aptalsın!"

Sinirle masadan kalktı. Çantasını alıp koşarcasına evden çıktı. Sakin bir tavırla çantamı alıp evden çıktım. Arkamdan seslenen kimseyi dinleyecek takatim yoktu.

Okula gelince kafamı yere eğdim. Kimseyi görmek istemiyordum. Sınıfa girip sırama oturdum. Bizim okul tek bir şekilde tarla da bulunurken Atakan ve diğerlerinin okulu da karşımızda idi.

İki köklü okul karşı karşıya idi. Bir de üniversite vardı yanında. Karşı okul ve üniversite arasında sadece bir demir vardı.

Sınıftaki kızlar o öğrencilerin hakkında konuşuyordular. Bilirsiniz işte kim yakışıklı, kim kime aşık. Çantamdan boş bir defter çıkardım.