Şeker mahallesi ( yeniden)

6.BÖLüm

Sınır yok ama bol bol yorum istiyorum canlarım ❤️💜💙🖤

"Ben yolda bile seni düşünüp gülümserdim. Bütün gün gülüş sebebim olurdun. Ne ara sokak aralarında ağlar oldum? "

6.BÖLüm

Yaptığım doğru muydu? Babama gerçeği söylemeli miyim? Ne doğru ne yanlış bilmiyordum. Kafam karışık bir şekilde salıncakta oturuyordum.

Yine izinsiz çıkmıştım dışarı. Resim çizmeye rahatlamaya ihtiyacım vardı. Bunun için annem ile tartışacağımı biliyorum. Ama;

Yorgundum. Defterde yazılan ikinci sayfayı okumuştum. Yine ne dediğini anlamamıştım. İçimde bir yerlerde aptal vicdanım sızlıyordu.

Dedikleri doğru muydu? Bu yazıdan bana birşey hissettiğini mi çıkarmalıyım? Ya da canını mı yakmıştım?

Amacı sevgi miydi? Yoksa intikam mı? Kimdi? Doğum günüm bana ne getirecekti? Kafam o kadar doluydu ki hiç birşey çizememiştim.

Bir kaç gün önceye kadar tek derdim okuldaki zorbalardan kaçmaktı. Şimdi ise bir gizem. Sapık mı? Katil mi? Saplantı mı?

Elimdeki kağıdı açıp bir kez daha okudum. Belki anlardım.

"Öyle bir hâle getirdin ki beni;

Dik duruşum sayesinde bana düşman olmaktan korkan, öz güvenim yüzünden bana düşman olan bütün soysuzlar arkamdan 'Yıkılmış.' dedi.

Ben yanlarından geçince yüzüme bakmaya çekinen herkes beni görünce acıyla gülümser oldu. Sen söyle küçüğüm bedeli kim ödesin?"

Ben ödeyecektim galiba. Kendi kendime alayla gülümsedim. Ben olmasam niye bana yollasın bunları? Etrafı kontrol ede ede eve girdim.

Babam kaşlarını çatmış masaya bakıyordu. Boğazımı temizledim. Sinirle bana döndü. İlk defa bu kadar sert bakıyordu bana.

"Sen neredesin!?"

Bağırışı ile yerimden sıçradım. Ah Sırma sürekli birilerini delirtiyorsun.

"Hava aldım."

"Dalga mı geçiyorsun sen benimle!?"

Üstüme yürüyünce geriledim. Annem korkuyla araya girdi.

"Sıraç sakin ol."

"Ben diyorum kapıya bile tek başınıza çıkmayın. Hanımefendi geçmiş karşıma hava aldım diyor."

"Ben kendimi koruyacak yaştayım baba."

"Değilsin gerizekalı! Bıktım senden de bu hallerinden de!"

"Diren annecim lütfen."

"Nefret ediyorum ondan!"

Dolan gözlerimi ona çevirdim.

"Ben sana ne yaptım ki?"

"Çünkü senin yüzünden onlar (elleri ile anne ve babamı gösterdi.) Ben yokmuşum gibi davranıyorlar! Senin aptal özgüven eksikliğin yüzünden sürekli beni unutuyorlar!"