Şeker mahallesi ( yeniden)

49.BÖLüm

Az kaldı finale gidiyoruz. Bu arada Issız Sokaklar ilk bölümü yayınladım. Umarım beni yalnız bırakmazsınız. Bölümleri diğer kitaplarıma göre daha uzun tuttum. İlk bölüme bakıp bir şans verirseniz çok sevinirim.

Şimdiden teşekkürler ve iyi okumalar ❤️💜💙🖤.

"O vakit, sadece gözlerim ağlamıştı;
Bu gece gönlüm ağlıyor."

49.BÖLüm

Birçok şey yaşamış, birçok yara almıştım. Ama hiçbiri beni son yaşadığımız kadar yıpratmamış, bu kadar yormamıştı. Çünkü sadece canı yanan bendim önceden.

Şimdi ise bütün sevdiklerim bu acıdan nasibini almış, benim yüzümden parçalanmıştı. Herkes yeterince acı çekmiş, artık mutlu olmak istiyordu.

Geldiğimiz tatil köyünde gençler olarak masaya dizilmiş, babaların bir türlü yakamadığı mangalı izliyorduk. Kimi kendi arasında sohbet ediyor, kimi de benim gibi boş boş bakıyordu.

Ayvaz'ın gözlerini yüzüme dikmiş ne düşündüğümü anlamaya çalışır gibi bir hali vardı. Bu yüzü tam ısırmalık gelse de gözüme, babam her fırsatta bize göz dağı veriyordu.

Sonunda yanan mangal ile birlikte rahat bir nefes almıştık. Şahsen ben aşırı acıkmıştım. Omzumda hissettiğim baskı ile gözlerimi babama çevirdim.

Gerçekten çocuk gibi davranıyordu. Tamam kıskançlık yap ama bu kadarı da fazla be adam. Vallahi bize yazık. Tabi ki bunu dışımdan söylemedim. Onun yerine halama kurtar bizi temalı bakışlarımı attım.

"Abi, çocukları rahat mı bıraksan artık? Her fırsatta zebellah gibi dikiliyorsun tepelerine."

"Onlarda her fırsatta dib dibe  gelmesinler banane."

"Yok artık Sıraç, bir de omuz silk ben oynamıyorum de."

"Olur mu öyle şey güzelim? Ama şimdi bu ikisini yanlız mı bırakayım?'

"Abi sal artık çocukları. Ne güzel kardeş kardeş oturuyorlar. Öyle yapmaya devam ederler işte."

"Sizce kardeş kardeş oturacaklar mı yani?"

"Niye oturmasınlar canımın içi?"

"Biz kardeş kardeş oturduk mu hiç Deren? Konuşturma beni şimdi."

Annemin ve benim sıcaktan kızaran yüzlerimiz, babam sayesinde pancar olmuştu. Gerçekten bu adam bazen çok fesat olabiliyordu.

"Baba, herkes sen ve annem gibi olmak zorunda değil ki."

"O ne demek Diren? Açıkla bana babam, hadi güzel kızım."

"Siz ikiniz birazcık ucundan birbirinize yakın davrandınız diye bizimkiler de öyle olmayacak yani."

"Diren salak mısın yavrum? Siz birazcık ucundan yakın davranış ile mi oldunuz?"

"Baba siz evlisiniz. Ayrıca sen babasın ya. Anne sustur şu kocanı ne kadar ayıp."

Annem utanç verici konuşmayı benimde sızlanmam ile sonlandırdı. Allah'ım babamın şu açık konuşmaları beni birgün öldürecekti.

Biz pancar pancar takılırken babam hiç oralı olmamış aldığı sandalyeyi Ayvaz ve benim ortama bırakmıştı. Bu davranışı ile Kartal abi oflayıp ayağı kalktı.

"Komiser seni hastanelik edip sonra tedavi edeceğim ha. Yeterince ağır şeyler yaşadı bu ekip. Az bırak nefes alsınlar."

"Alsınlar nefes, oksijeni mi tuttum? Bak açık alan, derin derin alsınlar nefes."