Şeker mahallesi ( yeniden)

46.BÖLüm

Bol bol satır arası yorum yaparsanız sevinirim şimdiden teşekkürler. İyi okumalar ❤️🖤💙💜

"İnsanlar ölüm eşiğinde iken aklınıza türlü türlü düşüncelerin geldiğini söyler. Ama benim durumunda aklıma tek bir düşünce geldi. Lütfen uyanmama izin vermeyin..."

46.BÖLüm

Aden'den

Hiçbir zaman kolay bir hayatım olmamıştı. Sürekli bir karmaşa, bir kaos vardı yaşamım da. Sürekli takılan çelmeler, yere yapışan bir ben vardı.

Defalarca gelmiştim bu hastaneye, kimi zaman kendim için, kimi zaman beni ben eden insanlar için. Her seferinde başka bir şekilde acımıştı canım.

Her seferinde farklı bir yerimi kanatmıştı hayat. Oysa bu kez farklıydı. Evlatlarım için buradaydım. Eski püskü bir depoda hiçliğin ortasında paramparça edilmiş çocuklarımız için.

Depoda

"Aden, bak son kez söylüyorum. Geride duracaksın."

"Kesin sesinizi de içeri girin."

Abimler bizi kapıda bırakıp hızlı adımlarla içeri girmişti. Tabi ki durmamış, peşlerine takılmıştım. Abim bir kapının önünde durmuştu.

Ağırlaşan adımlarım ile içeri girdim. Afra'nın gözleri bana döndü. Benim çocuklarıma ne olmuştu? Gözlerinin üzerine binen ağırlık Afra'ya zor geliyordu.

"A-anne abim kalkmıyor."

Tek bir cümle. Güzel gözlü kızımın yarasını anlatan tek bir cümle. Korka korka Efe'ye döndü bakışlarım. Kan revan içinde kalmıştı.

Ona attığım adımlar bitmeyecek gibi gelmişti. Dizlerimin üstüne düştüm. Ellerimi kıvırcık saçlarına uzattım. Yüzü solmuştu.

"Kartal, Efe'me ne yapmışlar?"

"Güzelim. Çekil bakayım, hadi Aden."

"Efem, annem çok mu yaktılar canını?"

Efe'den acı bir inilti duyuldu. Yaşlarım hızlandı.

"Kartal, canını yakmışlar. Niye yakmışlar ki? O kimseye kötülük yapmaz ki. Benim oğlum zararsızdır."

"Aden, geri de dur."

Kartal, Efe'yi kucakladı. Hızlı adımlarla ambulansa ilerledi. Diğer çocukları da ambulanslar alırken, ben ve Afra, Efe'nin yanına geçtik.

Afra başını omzuma yasladı. Gözyaşları durmaksızın akıyordu.

"Efe, birtanem. Kalk annem. Bak ben geldim, geç geldim ama geldim. Hadi annem."

"Anne, abim uyansın. Ben çok korkuyorum."

"Korkma birtanem. Korkma annem. Efe bizi bırakmaz."