Şeker mahallesi ( yeniden)

31.BÖLüm

Kıyamadım size, alın azıcık romantizm okuyun hadi. Sırma ve Ayvaz ikilisi ile baş başa bırakıyorum sizi.  Bol bol satır arası yorum istiyorum canlarım iyi okumalar 💜💙🖤❤️.

"Kan kussam da, vücudumu lanetli bir hastalık sarsa da, sana kötüyüm demeyeceğim. Ant içtim, bilmeyeceksin. Ben sana gidişimi bile çok göreceğim. Bundan sonrası sen ve vicdanına."

31.BÖLüm

Yavaşça geri çekildi. Gözlerinin içi parlıyordu. O kadar mutlu görünüyordu ki, kendime daha çok kızdım.

Gözlerimden akan her bir yaşı, parmak ucu ile sanki kırmaktan korktuğu birşey miş gibi nazikçe sildi. Alnını, alnıma yasladı.

"Ben çok kızmıştım babama. Beni bıraktı diye. Ondan öyle şeyler söyledim sana. Özür dilerim, çok özür dilerim."

"Sırma-"

"Bir daha asla kötü birşey demeyeceğim, söz veriyorum. Gitme tamam mı? Kırmak, üzmek yok. Ama sen gitme."

"Sen yeter ki kal de. Son nefesimi bile yanında vermeye razıyım papatya."

"Öyle, deme. Ölümden bahsetme."

Gülümseyerek geri çekildi. Yerdeki kazağı işaret etti.

"Olur bahsetmem. Şimdi müsaade ederseniz üstümü giyeyim hanımefendi."

Fark ettiğim detayla ellerimi gözlerime bastırdım. Bu hareketim onun keyifli bir kahkaha atmasına sebep oldu.

Üstü çıplaktı ve ben adama koala gibi yapışmıştım. Tam şu anda yer yarılsa da içine girsem ya. Ellerimi gözümden çekti.

"Giyindim, tamam gözlerini çıkarmama gerek yok."

Kızaran yanaklarımı inceledi. Utanarak gözlerimi kaçırdım. Hâlâ gülüyordu ya.

"Tamam gülme ya. Fark etmedim ben."

Sonra aklıma gelen şeyle gözlerim kocaman açıldı.

"E sen sağlamsın."

"O ne demek Sırma? Robot muyum kızım ben? Her bir parçam ayrı yerde olsun."

"Yok, yok ondan değil. Murat dedi ki- tabi ya kandırdılar beni."

"Ne dediler sana?"

"Ayvaz vuruldu dedi. Ama bir ineyim aşağıya kafasını koparacam onun. Buraya gelene kadar aklım çıktı benim."

Muzip bir tavırla başını omzuna yatırdı. Eşek herif çok tatlı görünüyordu böyle.

"Korktun mu sen?"

"Korktum tabi. Herkes korkardı yani."

"Hıhı kandır kendini."

"Ben aşağı iniyorum ya."

Sahte bir sinirle arkamı döndüm. Hızla kollarını sardı. Bu da yüz buldu yahu. İtiraf ediyorum; istemediğimden değil.

Hoşuma kaçmış olabilir biraz. Ama utanıyorum yani, azıcık ucundan kızarmıştım da hani.

"Tamam, tamam birşey demedim. Biraz daha kal."

"Kalıp ne yapacağım? İnelim işte aşağıya."