Şeker mahallesi ( yeniden)

8.BÖLüm

Gerçekten iyi ki, iyi ki varsınız. Yanımda olduğunuz için çok teşekkür ederim. Inanın düşünceleriniz benim için çok önemli. Her bir yorumunuz, her biriniz benim için çok değerlisiniz.

Umarım beğenirsiniz Allah'a emanet olun ❤️💙💜🖤.

"Çok gülüyorsun bu aralar, diyorlar.
'Saklayacak çok acım var.' diyemiyorum. Zaten onlar da anlamıyorlar."

8.BÖLüm

Ortada bir katil vardı. Derdi neydi? Kiminleydi? bilmiyorum. Bildiğim tek şey peşimde katil den ziyade ne olduğu belirsiz birinin olduğu.

Ha bir de mükemmel nur topu gibi hainler vardı etrafımda. 'Evine girip çıkan, seni bana anlatan birileri var' demişti.

Düşünmekten kafayı yemek üzereydim. Kim böyle birşey yapar ki? Ne kadar düşünürsem düşüneyim aklıma kimse gelmiyordu.

Ya da getirmek istemiyordum. Ödüm kopuyordu en sevdiklerimden biri çıkacak diye. Elimdeki çekirdeği sinirle pakete bıraktım.

Diren gözlem yapacaz diye tutturmuştu. Bütün ekip gelmiş her zaman ki gibi normal bir muhabbet dönüyordu.

Diren'in gözleri ise fıldır fıldır dönüyordu yeminle. Şu an çok komik göründüğünü biri ona söyleyebilir mi?

Sonunda oflayarak bana döndü. Farkındayım böyle bir halt bulamazdık. Ama bizde ne yapacağımızı bilmiyoruz ki.

İlk defa böyle bir şey ile karşılaşmış, bocalamıştık.

"Allah aşkına kim bu hain? Bakıyorum, bakıyorum ama bizim çocuklar be Sırma. Hayır ben bile yapmadıysam kim yaptı?

Yapacağımdan değil ama burada seninle anlaşamayan tek insan evladı benim be çilli."

Haklıydı. Benim de aklıma kimse gelmiyordu ki.

"Bilmiyorsun Diren. Ben artık hiç birşey bilmiyorum."

"Bu bay gizemli sana yalan söylemiş olmasın."

"O saatte oraya gittiğimi nasıl bildi o zaman?"

"Takip etmiştir."

"Ya Besra'ya anlatacağımı nasıl anladı?"

"Hain Besra'dır."

"Yok artık."

"E o zaman annem hain. Ya da babam."

"Fazla olmadı mı Diren?"

"Ona yok buna yok. Ne bileyim ben Sırma? Bu devirde babana bile güvenme demişler."

"Sen iyice paronayak oldun ha."

"Bilmiyorum valla. Senden bile şüphe edebilirim şu an Sırma."

"Yuh. Kendi, kendi mi şikayet ettim? Henüz o kadar delirdiğimi düşünüyorum."

"Hiç bir deli, deli olduğunu kabul etmez çilli."

Afallayarak yüzüne baktım. Yüzündeki ifade değişti. Kendini tutamayıp gülmeye başladı.

"Of Sırma. Kalbini sevsinler senin. Sırf onlardan biri olmasın diye kendinden bile şüphe ediyorsun. Bahsettiğim şey buydu.

Başkaları için kendinden gözün kapalı vazgeçersin. Ama inan kimse buna değmez. Ben bile."

Ortada biraz daha muhabbet dönmüş sonra herkes dağılmıştı. Ben ve Diren ise evin önünde oturmuş birşeyler bulmaya çalışıyorduk.

"Sırma?"