Şeker mahallesi ( yeniden)

10.BÖLüm

Baktım ki çok  fazla bölüm isteyen olmuş. Kıyamadım geldim. Bu bölümde bazı olaylar size hızlı gibi gelebilir ama hikayenin gidişatı için böyle olması gerekiyor bilginize.

"Düştüm. Defalarca kez düştüm. Yara aldım. Aynı yerden defalarca kez yara aldım.
Kalktım. Defalarca kez ayağı kalktım.
En güzeli de ne biliyor musunuz? Ben bunu tek başıma yaptım. Hiç kimseye ihtiyacım olmadan. Çünkü ben bı kadınım. Benim benden başka kimseye ihtiyacım yoktu. Ben bunun farkına vardım."

10.BÖLüm

"Pardon ama hass*ktir. Nasıl ya?"

Balkonda oturmuş başımı dizime yaslamıştım. Bu kadar yorgunluk bana iyi gelmiyordu. Ben bu maratona alışamıyorum.

Alışmak istemiyorum. Diren gelen mesajdan sonra babama haber vermemizi istemişti. Ama yapamadım.

Mesaj beynim de dolanıp duruyordu. Herşeyden haberi olan o manyak bunu da anlardı. Peki o zaman ne olacaktı?

"Sana kimseye söyleme demiştim papatya. Şimdi Diren'de oyunun bir parçası. Katil kurbanını arıyor. Sence kimi seçmeli?"

Bu iş fazlasıyla korkutucu olmaya başlamıştı. Dün geceden beri uyku bana bir türlü uğramamıştı. Evdeki duvarlar üstüme üstüme geliyordu.

Bugüne ait yeri de okumuştum. Ve her zaman ki gibi birşey anlamamıştım.

"Üstünü örttüğün; kişinin üzerine toprak attığında, anlarsın hayatın nasıl bir yer olduğunu."

Bunun için çaba sarf ediyorum ben. O toprak atılmasın diye küçüğüm.

Sanki beni öldürmek isteyen o değilmiş gibi. Bana ölüm anıma gün saydıran o değilmiş gibi. O kadar karışıktı ki.

Kim olduğunu anlamıyordum. Madem bana zarar verecek niye o gece yapmadı? Ya da vermeyecek o ölüm notunu niye yazdı?

Çalan telefonumla daldığım yerden hızla çıktım. Korkuyla gözlerimi kırpıştırdım. Umarım o değildir. Tanımadığım bir numaraydı.

"Efendim?"

"Sırma benim İz. Numaranı Atakan verdi. Umarım sorun olmaz."

Evet olur.

"Hayır olmaz."

"İyi o zaman. Nasılsın?"

Peşinde bir katil olan birinden hallice ya sen?

"İyiyim teşekkür ederim. Sen nasılsın?"

"İyiyim. Ben şey diyecektim. Sırma resmi tamamlamaya başlasak mı acaba?"

Başlamaya gerek yok. Nasıl olsa çok yaşamayacak biriyim artık.

"Olur. Ama dışarı çıkmak istemiyorum. Bizim oraya gelsen olur mu?"

"Olur tabi ki."

Anneme haber verip odama geçtim. Etrafı topladım. Çizim malzemelerini masaya dizdim. Evde fazla yapmazdım ama yine de bulun dururdum.

Bir süre sonra kapı çalınca, ufak adımlarla kapıya yürüdüm. Kapıyı açtım. Elinde bir adet papatya vardı. Sadece bir tane.

Şaşkınlıkla kaşlarımı kaldırdım.

"Hoşgeldin."

"Hoşbuldum. Şey bunu kapıda buldum. Üstünde kağıt vardı. Önemli birinden gelmiş galiba."