Şeker mahallesi ( yeniden)

38.BÖLüm

Bu bölümde biraz toparladım diye düşünüyorum. Hala kurgu da kafanızı karıştıran şeyler varsa buraya yazın. Spoi olmayacaksa cevaplayalım.

Hepinizin bildiği gibi kitaplarımın dört renkli kalp sembolü var. Burayı o kalpler ile dolduralım mı?-

İyi okumallar canlarım. Bol bol satır arası yorum yaparsanız sevinirim.
💙💜🖤❤

"Bir şarkı da görmüştüm diyordu ki ; 'Şarkıyı yarıda kapatıyorum. Sonuna kadar dinlersem eğer kapına gelirim.' diye. İlk başta anlamamıştım. Oysa şimdi ne çok isterdim yanına gelebilmeyi. Şarkının bitiminde yüzünü görmeyi."

38.BÖLüm

Titreyen göz bebeklerim ile karşımdaki kadına bakıyordum. Birkaç yıl önce okula gelmiş bütün velileri kendine hayran bırakmıştı. Dimdik ve kendinden emin duruşu insanların ona hayranlıkla bakmasını sağlamıştı.

Şimdi ise karşımda koca bir enkaz vardı. Tek evladını benim yüzümden kaybetmişti. Ne ondan ne de Ece'den geriye hiçbir şey kalmamış gibiydi. sertçe yutkundum.

"B-ben buraya hakkım olmadığı halde sizden af dilemeye geldim."

"Ne için?"

"Ben böyle olsun istemedim, yemin ederim istemedim."

"Kimse istemezdi."

"Ben çok özür dilerim. "

"Kızımın vücudunda açılan her yara için ayrı ayrı özür dilemen gerekiyor. Ama bu bile yeterli olmayacaktır."

"Ece, mükemmel bir insandı. Evet pek güzel anılarımız yok ama ben dışında herkese karşı mükemmeldi."

"Ece bu konuşmayı görse koca bir kahkaha atardı. Sana bir gerçeği söyleyeyim mi?"

"Tabi, sizi dinliyorum."

"Sen buraya vicdanın için geldin. Belli ki sana kızımın gidişini izletmişler, son pişmalığın faydası olmaz. Ece burada değilse en büyük suçlusu sensin. Şimdi rica ediyorum sahte vicdanını da alıp evine dön. Bir daha da gelme."

Bu sözlerle kapandı kapılar yüzüme. O sözlerden sonra Ece'nin mezarına gidecek yüzü kendimde bulamadım. Ondan af dilenmeyi bile hak etmiyordum ki. Hoş ondan af dileyecek yüzümde yoktu ya.

<><><><><><><><>

İfadesiz gözlerim bana sürpriz hazırlayan insanların yüzlerinde gezindi. Annem, halam, arkadaşlarım, sevdiğim adam ve onun gelişiyle hayatıma eklenen yeni insanlar. Meğer beni mutlu etmek için telefonlarımı açmamışlar. Oysa ben bugün yeterince sürpriz ile karşılaşmıştım. Daha fazlasına tahammül edebileceğimi sanmıyordum.

İşin karmaşık yanı Buğra ilk defa bugün bana başka numaradan mesaj atmıştı. O zaman önceden gelen mesajların sahibi kimdi? Kamera kayıtları ve kanıtlar varsa bu manyak katil nasıl hala dışarıdaydı?

Büyük bir karmaşanın içinde debelenip duruyordum. Ben takıntılı bir adamın notlarını okuyup kendimi hedef haline getirmiştim. Babam beni korumak için işinin ehli bir seri katili hayatımıza sokmuştu. Sonra da hiçbir şey olmamış gibi çıkarmaya çalışmıştı.

Gerçekleri bilen biricik ailem benden her şeyi saklamış beni daha büyük bir çıkmaza hapsetmişti. Ve ben, hikayenin en büyük aptalı; suçsuz, masum bir genç kızın ölmesine sebep olmuştum.

"Sırma beğenmedin mi?"

"Beğenmem mi gerekiyordu?"

Diren ve diğerlerinin beklenti ile bakan gözleri benim ruhsuz kelimelerim ile dondu. Bugün bir vahşet izlemiştim. Şimdi de hiçbir şey yokmuş gibi kutlama yapamazdım.