A/N: Malapit na!!
Vote. Comment.
Nandito na kami nila Yue at Ley sa isa sa mga sikat na Mall. Bibili na kami ng gown namen para sa gaganapin na prom, 2 araw nalang.
" Bagay ba saakin to? E, eto? Eto? " sabi ni Ley at turo ng turo ng mga damit.
"Alam mo Ley di mo malalaman kung bagay sayo yan kung dimo susukatin" sagot ko sakanya at ganoon naman ang ginawa niya. Kahit kailan talaga, ayaw pairalin ang utak.
Habang si Yue ay pumunta sa isang comfort room, para ren magsukat habang ako hindi makapamili sa susuotin. Sa totoo lang, maarte ako sa mga ganitong damit, ayoko lang ng basta basta gusto ko yung sa una palang makukuha ko na agad ang atensyon ng ibang tao.
At the end ang binili ko ay yung black gown and i paired it with black high heels. It really caught my attention kaya eto na ang pinili ko. Bumili naren ako ng necklace and some make ups na gagamitin ko.
Nang makapili naren ang dalawa agad naman kaming umalis at pumunta sa isang restaurant dito para kumain.
Nagikot ikot naren kami sa mall at pag may nagugustuhan naman kami ay agad naman namen itong binibili.
" See you guys! Bye Eli, bye Yue" pagpapaalam ni Ley dahil nandyan naren naman ang sundo niya. Bago siya tuluyang makasakay ngumiti muna siya at kumaway saamin bago sinarado ang pinto.
" Una naren ako Eli, ikaw asaan na ba sundo mo? "
" Nandyan naren ata sa parking lot, naitext ko na naman si manong e"
" Bye Eli, See you" nginitian na lamang ako nito bilang sagot.
Habang naglalakad ako papunta sa parking lot nang may biglang humigit sa aking kamay.
" Holdap to, bigay mo saakin ang lahat ng gamit mo, pati naren ang suot mong mga alahas" sabi nito at tinutok ang kutsilyo saaking baywang sanhi ng pagkatakot ko, ngunit hindi ko ito pinahalata sa kanya.
"Bakit ko sa iyo ito ibibigay? Ikaw ba ang bumili nito? Ikaw gumastos? Pera mo? " sabi ko sakanya ngunit mas lalo niyang linalapit ang kutsilyo. Ramdam ko na ang matulis na dulo nito. Dahil matigas ang ulo ko, hindi ko paren ito binigay.
Mga magulang ko nga hinde ko sinusunod, siya pa kaya na di ko naman kilala.
"Chix ka ba para ibigay ko sayo to?" Aishhh! Malapit na ba akong mamatay? Pinikit ko na lamang ang aking mga mata. Malapit na ba akong kunin gashhh! Save me please!
*boogsh*
Nang maramdaman ko na lumuwag ang kapit saakin at wala naren ang nakahandang kutsilyo sa aking baywang agad kong minulat ang aking mata at nakita kong sinuntok ito ni Dein.
Sinipa ko ren naman ito sa pagkalalaki niya dahilan para tuluyan akong makawala, at dali daling tumakbo papalayo rito.
Pinagsusuntok ito ni Dein, tsaka lamang niya ito tinigilan ng hindi na ito makatayo at makalaban.
"Are you okay? " tanong nito at tumingin saakin. Tango na lamang ang naisagot ko dahil naren sa takot. Muntik nayon!
May dumating din naman na mga bodyguard para kunin si manong holdaper.
" Asaan na ba ang sundo mo? " dahilan para lumingat lingat ako at hanapin ang driver namen, ngunit napansin kong wala pa ito kaya napagdesisyunan kong tawagan.
" Gad Manong! Asaan na ba kayo? Kanina pako nagtext sa inyo, pero hanggang ngayon wala paren kayo! " may halong pag kairita sa boses ko, dahil nga sa nangyare kanina.
"Sorry po maam, nasiraan po ako e at mukhang matatagalan papo" sagot nito sa kabilang linya. Binaba ko agad ang tawag at tinignan si Dein.
"Babyahe nalang ako pauwi, nasiraan pa si Manong e" sabi ko dito at nagsimula ng maglakad.
" Sumabay kana saakin Eli, madadaanan ko ren naman ang bahay niyo baka kung ano pa ulet ang mangyare sayo" sabi nito at pumunta sa kanyang sasakyan para pag buksan ako.
Dahil sa takot ko na maulit muli ang nangyare, agad naman akong sumakay. Nakakatrauma, first time lang mangyare saakin yon! Bakit ba may mga ganoong tao?!
" Bakit ba kase magisa ka lang naglalakad? " tanong nito sa kabila ng katahimikan.
"Nauna ng umuwi sila Ley at Yue, ako nalang ang naiwan" simpleng sagot ko sakanya, ayoko na muna siya pagtarayan dahil tinulungan naren naman niya ako. Nakakahiya na masyado.
At sa pangalawang pagkakataon, muli na naman niya akong niligtas.
"We're here" di ko na namalayan, sa lalim ng iniisip ko.
Binuksan ko ang pinto para bumaba.
" Thank you for saving me Dein" nginitian ko siya bago tuluyang bumaba at isarado ang pinto.
That's the first time na ngitian ko siya. Until now, di paren ako makapaniwala na nangyare saakin yon. Muntik nakong mamatay doon, mukhang OA pero yun talaga ang naramdaman ko.
You always saved me Dein, thankyou.
------
The story of how we met
BINABASA MO ANG
The Story of how we met (Ongoing)
Teen FictionHer parents had no time for her, kung meron ay yun yung sermunan at ikumpara siya sa mga kapatid niya. They almost forget her. Naging pariwara na siya sa buhay. Nawalan na siya ng pake sa mga sasabihin sakanya. Sa kabila ng lahat ng yan, may isang...
