The Story of how we met (Ongoing)

Chapter 4:

Vote. Comment.

ELI POV:

Nagsuot lamang ako ng simpleng dress at bumaba na para hintayin sila.

Makalipas ang ilang minuto nakita ko na silang naglalakad pababa sa hagdan and they talking about our business.
" Malaking pera ang magagastos naten sa proyekto na ito, kaya dapat natin itong paghandaan---" Di nako nakinig pa sa usaping iyon, and im not even interested. Kaya nauna nakong lumabas at hinintay nalamang sila sa loob ng sasakyan.

Nakabukod saamin si kuya dahil may sarili rin naman siyang sasakyan and kasama siya, which is his girlfriend.

Kasama ko sila mommy, daddy at ate dito sa loob ng sasakyan, sama sama nga sa isang sasakyan ngunit di rin naman nag uusap, di nagpapansinan. Busy sila, sa mga trabaho nila. It's sunday, meaning to say family day right? Pero bakit trabaho na naman ang iniisip at inaatupag nila? Paano naman ako? Trabaho nalang ba talaga ang mahalaga sakanila?

Nagsalpak na lamang ako ng earphones sa aking tenga at pinatugtog ang paborito kong kanta na Having you near me.

"Having you near me
Holding you near me
I want you to stay, and never go away
It's so right, having you near me
Holding you near me
I'll love you tonight, it feels so right
Feels so right"

Nang tumigil ang aming sasakyan agad akong bumaba,nakita ko naman ganoon den ang ginawa nila. Tinanggal ko ang nakasalpak na earphones sa aking tenga at pinatay muna ang kanta.

Tumuloy kami sa loob ng simbahan at agad na naghanap ng mauupuan. Nakasanayan na namen to, tuwing linggo magsasama sama kami at magsisimba. Kahit ganito ang ugali ko, malapit ang loob ko sa dyos.

Nakakatawa mang isipin na sama sama nga kami pero may kanya kanya namang mundo.

When the mass start, agad nagsitahimikan ang mga tao at nakinig ng mabuti kay Father.

Malapit na matapos ang misa ng biglang nag ring ang cellphone ni mommy.

"Excuse me, sagutin ko lang muna to natawag secretary ko" Tinignan muna kami nito at dumiretso na sa labas ng simbahan. Tss, hinde muna pinagpaliban kahit saglit yan, kahit tapusin muna ang misa. Napailing nalang ako, mas mahalaga pa talaga sakanila yan.

" May emergency sa office, we need to go" sambit ni mommy ng pagkabalik niya dito at tinignan kami. Agad naman silang tumayo, samantalang ako nananatiling nakaupo.

"Eli let's go" dugtong pa nito.

"I'll stay mom, tatapusin ko ang misa" Pagkasabi ko nito hinde sila nagdalawang isip na umalis. Hay nako. Puro business, business, business. Lagi nalang business. Dahil sa nangyare, bigla akong nawala sa mood.

--

Andito ako ngayon sa El Lae Garden. This is my favorite place, tahimik, walang masyadong tao, at ang ganda ng paligid.

Pagkatapos ng misa agad akong nagtungo rito.

Kinuha ko ang yosi sa aking bulsa at sinindihan ito. I used to smoke when i was 15 years old. Ambata ko pa masyado, but this is the only way to relieve my stress.

Hindi alam ito ng parents ko, wala na silang alam sa mga nangyayare saakin. Ang alam lang nila business, napailing na lamang ako, at hinde na inisip ito.

Nandito ako para mag relax, kaya titigilan ko muna pag iisip tungkol dyan.

Sinipa sipa ko ang mga bato na nasa paanan ko.

"Aray ko naman" tinignan ko ang nagsabi noon at napagtanto ko na si Dein pala iyon.

"May iba pa palang tao dito bukod saakin" sabi ko ng nakatingin sa kanya.

"Ay hinde, hinde, hayop. May hayop ba na nagsasalita?"

" Oo, ikaw" tss, nandito na naman yan. Di ko alam pero iritang irita ako sakanya.

"Why are you here?" i questioned.

"Pakialam mo ba?" he said.

"Nandito kaba para sirain na naman mood ko? O andito ka kase sinusundan moko? Siguro parehas?" Taas kilay na sambit ko sakanya, habang patuloy paren sa pagsipa ng mga bato.

"Assuming ka ren e no? Andito ako para matanggal stress ko, kaso mukhang lalo lang ako maiistress" sagot nito dahilan para lalo akong mairita. Aish! Sabi na nga ba e, sisirain na naman nito ang mood ko.

"Lumayas kana nga dito! This is my place! " sabi ko habang nanggagalaiting tingin sa kanya.

"Bakit hinde ikaw ang gumawa? " Aba, bwiset talaga ang lalaking ito! Aishhhh!!

Pinagbabato ko siya ng pinagbabato hangga't hinde siya umaalis"

" Eto na nga aalis na, panget mo na nga mas lalo ka tuloy  pumanget" Patawa tawa niyang sabi habang tumatakbo papalayo. Humirit pa! Nakakainis! Nakakainis! Nakakainis ka talagang lalaki ka!!

Nagpalipas ako ng ilang oras and after that i decided to go home, pag naalala ko ang nangyare mas lalo lang akong naiistress at the same time nauuma. Epal talaga yung lalaking yon kahit kailan. Wala ng ginawang tama, kainis!!

----
The Story of how we met

Slow update!