Take Me To Reality

Chapter 14

"What?" I whispered, bahagya akong lumayo sa kaniya at tinitigan sya ng mabuti, "Did you just call me Safira? Again?"

Napaawang ang labi niya at hindi kaagad nakasagot. Hindi ko masyadong narinig ang sinabi niya kanina but I am hella sure that it's about safira again! His ex!

"No, you heard it wrong." Umiiling na tanggi niya, kumunot ang noo ko.

"I'm sure I heard her name, eh." Pagpupumilit ko, ngumiti siya sakin at muli akong pinatakan ng halik, hindi ako nakagalaw matapos non.

"I did not." He whispered before claiming my lips again, nagpatangay ako sa mga halik niya, naramdaman ko ang kamay niya sa likod ko at mas hinapit pa ako palapit sa kaniya.

"Blue . . ." I whispered before responding to his kisses, napakapit ako sa balikat niya habang tumutugon sa halik, I heard him groaned.

Natauhan ako at mabilis na humiwalay sa kanya, mabilis ang bawat hinga ko at gulat na napatitig sa kaniya, wala sa sariling napahawak ako sa mga labi ko, ramdam na ramdam ko pa rin ang labi niyang humahalik sakin.

"Why? What's wrong?" His brow furrowed .

"You kissed me." I said, he smiled.

"And you kissed me back." He pointed, nag-init ang mga pisngi ko sa sinabi n.ya, mahina naman syang natawa saka hinaplos muli ang pisngi ko.

"I love you"

Napaubo ako nang malakas sa biglaang pagsabi niya non.

"W-what?" Gulat na tanong ko, binuntutan ko pa iyon ng maikling tawa para mapagtakpan ang kaba ko, "Me or Her?"

"I love you" ulit nya, napalunok ako habang nakatitig sa kaniya.

"We just met . . . halos mag-iisang buwan palang, imposible 'yang sinasabi mo." Kontra ko.

"Why?" May dumaang lungkot sa mga mata niya at hindi ko iyon kayang makita, "Basehan ba kung kailan tayo nagkita para hindi mo paniwalaang mahal kita?"

Tinitigan ko lang siya at hindi nakapagsalita, nalilito ako sa dapat kong maramdaman ngayon, alam kong gusto ko siya, hindi ko itatanggi 'yon, He's attractive and very handsome, who wouldn't fall for him? Pero hindi ko alam kung paniniwalaan ko ang inamin niya ngayon, baka confused siya sa nararamdaman niya.

At hindi ko rin naiintindihan ang dapat kong maramdaman.

"Alam mo kasi . . ." panimula ko saka umayos ng upo, mahigpit rin ang hawak ko sa clutch ko, "I love you is a strong word, hindi mo dapat sinasabi 'yan basta-basta sa kung sino na hindi mo na so-sort out yung feelings mo, maybe you're confuse?" Naiiling na sabi ko sa kaniya.

"But I love you" giit niya pa, mabilis niyang hinawakan ang dalawang kamay ko at hinigpitan ang hawak doon, "I really do Sa-krisha, I love you." Nagsusumamong sabi niya.

Napalunok ako at pumikit nang mariin, pagmulat ko ng mata ko ay hindi nawala ang pagsusumamo sa mga mata niya.

"Believe me, I love you, please, be my girlfriend."

"H-ha? Baliw ka ba?"

"Hindi kita gagawing rebound,"

"No . . . Asking me to be your girl is indirectly asking me to be your rebound. How can you say you love me when in fact you're still not over with her? Gagawin mo akong panakip butas." Hindi makapaniwalang sabi ko sa kaniya, hindi sya nakapagsalita

I am taking my words, I won't allow him to make me his rebound, no. I don't deserve that. I planned to help him, but I don't want to be a rebound.

"I know my worth, Blue, kung mahal mo ako, let her go, 'wag mo na siyang isipin at papayag akong maging girlfriend mo." I said "I like you, there's no doubt about that, I like you a lot but it doesn't mean I'm willing to be your rebound."