Hope (L'Fern FirstLove Series 2)

CHAPTER 2

HISTORY

Love doesn't walk away, people do.

"Gising na sweetie." Nagising ako sa liwanag na nag reflect sa bintana ng room ko.

"Mom?" Agad akong bumangon at niyakap siya.

"Goodmorning sweetie."

"Goodmorning mom. Why did you wake me up this early?" Hindi naman kasi ako gigisingin ni mommy ng ganito ka aga kong wala kaming gagawin.

"We will go to church. Shower kana."
Gusto ko sanang mag tanong kong bakit kami mag sisimba pero para namang ang sama kong bata pag nag kataon.

**
Wala akong ganang kumain dahil siguro epekto padin ng hangover sa akin. Nag da- dalawang isip ako kong itatanong ko o hindi.
"Anong mayron mom?dad?"

"May misa para sa pasasalamat sa magandang ani sa farm natin hija."

"Ah." tanging nasabi ko nalang at tumango.

"Tsaka malapit na yong fiesta dito sa atin." dagdag pa ni mommy.

"Alam mo hija you can participate in their events." Nakangiting wika ni mommy. "How about eh suggest mo sa uncle mo yong fashion show then ikaw na mag judge or you can invite your friends to judge." Napangiti naman ako dahil sa excitement.

"Yes mmy wala din naman kaming gagawin. I'll tell my friends later."

"Okay lang ba sayo iyon hija?" ngumiti naman ako at tumango kay daddy. "Okay let's tell your uncle later.

Pagkatapos naming kumain umalis nadin kami papuntang church. Pag dating namin people are looking at us with amusement in their eyes. Which is nasanay na din kami. Sometimes nakakasawa din maging Alegre & Franca. Limitado ang galaw mo at halos lahat nakatutok sayo. Isang pagkakamali molang huhusgahan ka ng lahat. Kaya sobrang ingat ko to protect my family reputations. I don't want to ruin my family name. Especially most of my uncles are into politics.

"Ate bakit ganon?" Napa baling naman ako sa kapatid ko. Tinignan ko naman siya ng pagtataka at hinintay ang sasabihin nito.

"Daddy wont let me be friends with Kenra and Troy." Sabi ni Ysabelle referring to her poor friends. Naalala ko din noon na ayaw ni daddy na nakikipag kaibigan ako sa mga mahirap. There's the time na nasaktan talaga ako ng sinisante talaga ni daddy yong katulong namin dahil nakipag kaibigan ako doon sa anak niya. After that incident di na ako nag tangka na makipag kaibigan sa mahirap.

Malungkot akong ngumiti sa kapatid ko. "Hindi ko alam. Just follow our parents Ysa."

"Why ate? is this about their status? dahil ba poor sila?"

"Maybe, may mga tao lang talaga Ysa na hindi pwede at hindi nababagay sa atin."

"What do you mean ate?"

"Pag malaki kana tsaka mo yan maiintindihan." I tap her shoulder bago kami tuluyang mapunta sa unahan.

May mga bagay at tao na hindi talaga para sa atin. Like Third hindi kami ang para sa isa't isa pero pinipilit ko pading pumanig sa akin ang tadhana. Hindi iyon sa kong anong mayron ka at wala ka. Kasi kahit na mayaman kapa o mahirap kong hindi para sayo. Hindi talaga para sayo.

Natapos ang misa na wala akong maintindihan. Tulala lang ako. Pero teka bakit wala si kuya? Ngayon kolang naalala na hindi siya namin kasama. Ibig sabihin hindi siya umuwi kagabi.

"Dad si Kuya?" tanong ko kay daddy ng palabas kami ng church.

"Sa hotel na natulog kagabi nagpaalam na sa akin." Tumango nalang ako at napasimangot. Ang daya ako umuwi tapos siya nag paiwan.