Hope (L'Fern FirstLove Series 2)

CHAPTER 23

VISTA ALEGRE

Months passed by like seconds,
The vitality of our love little by little fades.

It took a month bago natapos ang night of vigil ni kuya. Siguro dahil nadin sa hindi pa kaya ni mommy na palayain ito. Kahit nga ako hindi ko kaya.

Isang buwan bago siya makumbinsi ni daddy. Ganon talaga. Kahit hindi pa tayo handa na palayain ito. Kailangan nating gawin para hindi na tayo mas lalong masaktan at umasa sa impossible na bagay.

Kaya kahit masakit sa amin. Tinutulongan kong paintindihin kay mommy yong purpose ng letting go kahit ako hindi kopa kayang palayain si kuya. Hindi pa ako ready na tanggapin na wala na ito.

Anyway, yong katawan ni kuya ay halos hindi na makilala. Iyon din ang reason kong bakit hindi man lang ako maka tingin sa coffin niya. Sa pangalawang lingo ng lamay pina ash nalang ni daddy. Napilit naman nito si mommy.

Yon nga lang gusto niyang sa Vista Alegre isaboy ang kaunting parte ng ash ni kuya. At ilalagay niya yong natira sa mansion sa Vista Alegre kong nasaan yong abo ng grand parents namin. Doon kasi nag spend ng childhood si kuya.

And siguro gusto din ni mommy maka relax at maka langhap ng sariwang hangin. Malayo sa City.

Ayaw niya daw munang tumuloy sa mansion dahil naalala niya lang si kuya at pag daw nandon siya sa mansion ng Vista Alegre mapapanatag siya dahil gusto niya daw alalahanin si kuya noong kabataan niya.

"Ate let's go?" Tumango lang ako kay Ysa at sumunod.

Pagkalabas namin ng mansion nasa labas na si mommy naka tayo. Pinagmasdan ko naman ito. Hindi na ito nag abalang mag apply ng make up. Kitang kita sa mukha niya ang bakas ng puyat, pag iyak at pagka putla pero maganda padin naman ito kahit papano.

Pumasok na si Ysa sa SUV. Pero nagtataka ako dahil wala pa si daddy.

"Call your dad." Tumango naman ako kay mommy at pumasok. Dumiretso ako sa Office ni daddy sa bahay. Kakatok na sana ako ng makita kong naiwang bukas ang pinto. Napasilip naman ako doon. At nagulat ng makita si daddy na palabas na pero napahinto ito ng tumunog ang phone.

"Yes? Kamusta ang investigation?"

"Okay. Balitaan niyo ako pag may bago kayong impormasyon."

"Yes. Pinababantayan na siya."

Napaatras ako ng makita si daddy na kakalabas lang.

"I'll call you later." Tsaka nito binaba ang tawag.

"Zha? kanina ka pa ba diyan?" Tumango naman ako at kinakabahan.

"Pinapatawag ka ni mommy."
Saad ko. Parang sinusuri naman niya ako sa titig niya. Siguro about sa narinig ko o wala yong pinag uusapan nila ng kausap niya.

"Did you hear-

"Yes." I cut him off. Pero ang totoo hindi ko masyado narinig at investigation lang ang naintindihan ko.

"Please it's better if we just keep it a secret for now. Hindi pa naman sigurado." Tumango ako pero curios padin. Hindi ko lang alam pano ito mapapasalita ng totoong pinag uusapan nila.

"Bakit?" I asked for him to spill it out. At hindi nga ako nag kamali. Pero hindi ko inaasahan na ganito. Medyo nabuhayan ang loob ko.

"You need to keep it a secret from your mom kasi hindi natin sure if totoong buhay nga si Paul o siya ba talaga iyong bangkay." Agad nanlaki ang mata ko sa gulat.

"Dad seryuso?buhay si kuya?"

"No, we are not sure Zari." sagot naman nito.

"Hindi mo narinig?" umiling naman ako na ikina nguso nito. Tinawanan kolang ito.