Hope (L'Fern FirstLove Series 2)

CHAPTER 27

KILLED

One week had passed since that night happened. Kinaumagahan umalis din ako dahil uuwi pa ako ng Vista Alegre dahil nag aalala si mommy sa akin at gusto akong makasama dahil sa hindi ako nag spend ng birthday with them.
While Third? hindi kona naabutan dahil pag gising ko wala na siya at may emergency daw na pinuntahan.

Isang linggo na ang lumipas. Simula ng birthday ko at ngayon kailangan kong pumunta ng L'Fern dahil hindi kona nadalaw ang Thirdy's at may mga files akong kailangan pirmahan.

I also tried to call my friends if nandon sila. I owe them a party daw dahil sa hindi natuloy yong sa birthday ko. Nag alala din sila pati si Vanessa at na guilty sa nangyari sa akin.

At hindi pa kami naka pag usap ulit tungkol sa anak niya. Iyon din ang laman ng isip ko these past few days dahil hindi ko alam kong sasabihin ko ba kina mommy. Sa huli ayaw kodin si Vanessa na pangunahan at hihintayin na lang itong magtapat.

"Ito lang ba lahat?" tanong ko sa pinagkatitiwalaan ko dito sa Cafe.

"Yes Miss Zariah iyon lang."
Tumango ako at nag pasalamat.

"Sa labas nalang ako gagawa. Tignan mo kong may space sa labas." Tumango si Daliah bago umalis.

Napapikit ako at nalungkot ng pumasok ang mukha niya sa isip ko.

I miss him so much.
"Ahh!" Hindi ko napigilang mapasigaw sa inis.

"Miss Zariah okay lang po ba kayo?" Agad naman akong napa ayos ng makita ang nag aalalang tingin ni Daliah.

"A-ah o-oo naman." Awkward akong ngumiti.

Pag katapos noon nag stay ako ng ilang araw sa L'Fern bago umuwi ng Vista Alegre.

It's sunday at mayroong mass ngayon dito. Masyado akong late sa first mass and early sa second mass kaya naisipan ko nalang na mag libot libot sa plaza ng Vista Alegre while waiting for the second mass. Malapit na pala ang pasko kaya may mga paninda na dito na nag kakalat sa Public Plaza. Mayroon ding mga decorations.

Napangiti ako habang nag lalakad mag isa. Ilang minuto akong natulala sa mga highschool lovers na nag susubuan at nag ho- holding hands.

Pero agad ding napa simangot ng matantong lalo lang nilang pina pa miss si Third sa akin.

Yong ibang students mukhang galing ng school at dumaan muna dito bago uuwi.

"Hi Miss pwede pong mag pa picture?" Agad namang nakuha ang attention ko sa grupo ng estudyante na naka lapit na pala sa akin at ngayon kolang napansin.

Ngumiti nalang ako sa kanila at tumango. Baka nakilala nila ako.

"Thank you Miss."

"Salamat po Miss."

"Miss ano po ang pangalan niyo? may facebook po ba kayo? Instagram? I-ta-tag po kita hehe." Saad naman ng isang lalaki at napa kamot sa ulo na animo'y nahihiya. Pero ang ikina gulat ko kong bakit hindi nila ako kilala.

I mean hindi naman sa feeling famous ako eh. Pero bakit sila nag pa- picture kong hindi nila ako kilala.

"Bakit ka nag pa picture?" Tanong ko sa kanya.

"Mukha po kasi kayong model." Natawa naman ako sa sagot nito.

"I'm a model." Saad ko sa kanya.

"Weeeh? totoo?" Mas lalo akong napangiti ng makita ang reaction nito na hindi naniniwala.

"Tag me Zariah Alegre." Saad ko at tumalikod ng hindi na sila hinihintay mag salita.

"Oo nga model!"