Hope (L'Fern FirstLove Series 2)

CHAPTER 21

LIFELESS

"Hi everyone." Tinignan ko ang nagkukumpulang tao na hindi padin nakakaalis sa kinatatayuan nila. Konti palang ang tumingin sa direction ko.

"Pakihinaan ang music. Gawin mong sad song. Bahala kana kahit ano."
Saad ko sa DJ. Agad namang humina ang sound at napalitan ng sad song. Shit hindi pa nga ako nag sasalita. Parang iiyak na ako.

Tumayo ako sa kong saan naka tayo ang DJ.

Pag kaharap ko sa kanilang lahat. Unti unti kong nakikita ang mga nag tatakang tingin ng ibang tao at nag aalalang tingin ng mga kaibigan at kakilala ko.

Huminga ako ng malalim at ngumiti.

"Siguro nag tataka kayo kong bakit ako nandito. Believe it or not kahit ako hindi ko din alam." Pag uumpisa ko. Napapikit ako sandali at kasabay ng pag mulat ng mga mata ko ang pag tagpo ng mga tingin namin. Hindi ko makita o mabasa ang mukha nito.

Kong pinagsisihan ba niya ang ginawa niya.

"Sorry Raph I might ruined your party because of this." Hinanap ng tingin ko si Raphael at malungkot na tumango lang ito.

"But anyway it's already 12 am I guess so your birthday was done. Wala akong sisirain." Tumawa ako. At tuluyan ko ng nakuha ang attention ng lahat. "Ah mayroon pala." nag kunwari akong nag iisip. "Yes paano ko ba iyon makakalimutan." Sambit ko at tinignan siya. "Ikaw naalala mo pa ba?"

"Hayaan niyong mag speech ako. Through this I'm sure makaka kuha kayo ng lessons. Hayaan niyo akong mag story telling." Pinikit ko ang mga mata ko para kumuha ng lakas at nag isip kong saan ko sisimulan.

"Saan ba ako mag sisimula?" Kausap ko sa sarili ko at binaliwala na maraming tao ang naka tingin sa akin ngayon.

"Kong nag tataka kayo kong sino ako? I'm Zariah. Yong babaeng baliw na baliw sa kaibigan ng kuya ko. Nakakatawa diba? Imagine 16 year old girl baliw na baliw sa isang mas matanda sa kanya. Sabi nila it's just an infatuation. Pero ewan ko ba siguro nabaliw na talaga ako kaya kahit anong gawin ko patuloy padin akong nababaliw sa kanya. I was 16 and maybe those girls are true. I am not bagay for him. Kasi tao ako." Kahit ganon na ang atmospher nagawa ko pang mag joke at tumawa.

"Sabi nila hindi daw ako ang tipo niya kasi bata pa ako. Mas gusto niya yong sexy, malaki ang pwet, malaki ang boobs!" tumawa ako na parang tanga sa harap. "Ano pa nga gusto mo? Ah yong umiinom? yong marunong mag walwal. Yong umuuwi ng maaga kaka party. Yong maraming karanasan." I paused and looked at him. Nang mag tagpo ang mga tingin namin may luhang lumabas sa mga mata ko.

"Tanda ko you admitted na iyon nga ang tipo mo. And then what? you give me motives. Pero sabi nila masyado lang akong assuming kasi he just cared before because I am his bestfriend sister. At parang kapatid na niya ako. Pero marupok ako eh. Bata pa nga siguro ako. Umasa ako. A girl can hope right? And then you leave." Umiwas ako ng tingin ng hindi na makaya ang titig niya dahil nanlalabo na ang mga mata ko.

"Pero nag hintay ako." Ngumiti ako ng mapait. "Alam mo kong ano yong ginawa ko? Sabi ko I want to learn how to dress and look sophisticated even in such a young age. After how many months. Charannn! Hello new look. Yong iba akala nila I'm not a minor. Napag kakamalan na akong adult. But one day sabi ng babae sakin. Mag mukha man daw akong matanda it doesn't change the fact that I'm still a minor. Walang alam. Walang karanasan. Ni hindi ko nga alam pano uminom ng alak." Natawa ako ng maalala ang mga nangyari noon.

"So wala akong ginawa kundi hintayin na lang ang panahon na maging legal na ako." Tinignan ko na naman siya. "Imagine my parents reaction nong sinabi kong hindi na ako mag pa- party for my debut kasi pupunta ako ng bar. At uminom for the first time. Kasi yon yong gusto kong first na matutunan." Pinikit ko ang mga mata ko para maalis ang mg luha na naipon sa ilalim ng mata ko.